ανάμεσα στο νά κρατάς το χέρι καί να αλυσοδένεις μιά ψυχή ......
Καί μαθαίνεις πως αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
καί συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια.
Καί αρχίζεις να μαθαίνεις πως τά φιλιά δέν είναι
συμβόλαια και τά δώρα δέν είναι υποσχέσεις.
Καί αρχίζεις νά δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τά μάτια ορθάνοιχτα.
Με τη χάρη μιάς γυναίκας καί όχι με τη
θλίψη ενός παιδιού.
Καί μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου
στό Σήμερα , γιατί το έδαφος του Αύριο είναι
πολύ ανασφαλές για σχέδια και τά όνειρα πάντα
βρίσκουν τόν τρόπο να γκεμίζονται στη μέση
τής διαδρομής.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.
Πώς ακόμη κι ή ζέστη του ήλιου μπορεί
να σού κάνει κακό.
΄Ετσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ , αντί να
περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια.
Καί μαθαίνεις ότι , αλήθεια , μπορείς να αντέξεις.
Καί ότι , αλήθεια , έχεις δύναμη.
Καί ότι , αλήθεια , αξίζεις
Καί μαθαίνεις , μαθαίνεις
με κάθε αντίο μαθαίνεις ......
..........................
" ~ Χόρχε Λουίς Μπόρχες ~ "
