Θα σου χαρίσω τη βασίλισσα μού .
[ ΄ Ηταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη ]
Θα σου χαρίσω τούς πύργους μου.
[ Τώρα πια δεν πυροβολώ τούς φίλους μου
΄ Εχουν πεθάνει καιρό πρίν από μένα ]
κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω ;
[ Τραβάνε μπρος , τυφλοί , χωρίς καν όνειρα ]
΄Ολα , και τ ' άλογά μου θα σ ' τα δώσω.
Μονάχα ετούτον τον τρελο μού θα κρατήσω.
Που ξέρει μόνο σ ' ένα χρώμα να πηγαίνει
Δρασκελώντας τη μια άκρη ώς την άλλη.
Γελώντας μπρος στίς τόσες πανοπλίες σου
Μπαίνοντας μέσα στίς γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τίς στέρεες παρατάξεις.
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα .
..........................
