... σάν βροχή ...
Νά φεύγει και να έρχεται .... Νά δυναμώνει
καί νά χαμηλώνει ...... Νά δροσίζει καί νά
πνίγει ..... Ν ' απορροφάται από τη γή , νά
χάνεται ......
Πώς έζησα έτσι ; Γιατί δέχθηκα κάτι μισό
για μένα : Γιατί προσπάθησα να κρατήσω
στίς χούφτες μου κάτι , πού ήξερα ότι θα
μού δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς καί
μετά θα μ΄ αφήσει πιό διψασμένη από πρίν ,
με τά χείλη ξερά καί τήν καρδιά στεγνή ;
Πώς μπόρεσα να δεχθώ να συμπληρώνω τη
βροχή με τά δάκρυά μου , για κάτι που γνώ-
ριζα ότι ήταν μάταιο ;
Είδα χιλιάδες ηλιοβασιλέματα μόνη μου , ό ήλιος
βουτούσε στό τίποτα κι εγώ πνιγόμουν στή
μοναξιά .....
΄ Ακουσα εκατοντάδες κεραυνούς και με φόβισαν
λιγότερο από τη σιωπή τής άδειας ζωής μου...
Μύρισα χιλιάδες λουλούδια , αλλά τό άρωμα τους δέν πλημμύρισε τήν άοσμη ζωή πόνο
" έρωτας σάν βροχή " μέ καταδίκασε να ζήσω... Γεύτηκα δεκάδες εδέσματα , αλλά μόνο
πίκρα στά χείλη μου ......
΄ Αγγιξα απαλά το κορμί του , κράτησα στή μνήμη τής αφής μου κάθε πόντο τού σώματος
τού καί αγκάλιαζα μόνη μού τόν εαυτό μου τίς
μοναχικές μού ώρες , με τήν ψευδαίσθηση πώς
ήταν εκείνος που με χάϊδευε , έχοντας τόν
στά ακροδάχτυλα μού ......
Γέλασα δυνατά στήν αρχή τής ζωής μου καί
συνέχισα να χαμογελώ από συνήθεια , χωρίς
ποτέ τά μάτια μου να πάρουν χρώμα από τά
χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στό πρόσωπο μου ,
αλλά δέν ζέσταναν τήν ψυχή μου ......
..........................
" Είναι απόσπασμα "
..........................
" ΄ Ερωτας σάν βροχή "
