Τίτος Πατρίκιος " Ρόδα Αειθαλή "

............................................
Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τή
ζωή μας βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις
δέ χάνεται , δέ σβήνει με τά χρόνια , όσο
κι άν φθείρονται οί φυσιογνωμίες , όσο 
κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.
Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν
στά λόγια που έφτασαν έστω αργά στήν
εξερεύνηση δίχως ασφάλεια τής σάρκας , στά
δράματα που δέν έγιναν δημόσια , στά
καθρεφτίσματα χωρισμών , στίς ολικές ταυτίσεις.
Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν
τη ζωή , μένει στά ποιήματα που γράφτηκαν
γι ΄ αυτές , ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο
άρωμα τους , ρόδα αειθαλή , όπως αιώνες
τώρα λένε οί ποιητές. 
................................................

Χωρίς να σε βλέπω ...

Χωρίς να σέ βλέπω χωρίς να σου μιλάω
Χωρίς ν ' αγγίζω ούτε μια σκιά απ' το βήμα σου
χωρίς - πόσο γυμνός , ακόμα θα ' θελες να μείνω.
Μή με πιστεύεις , σε τίποτα μη με πιστεύψεις .
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στά σίγουρα
σχήματά μου ,
όταν αποκαλώ τήν ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις - κι όμως σου λέω αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να ελπίζω σε μια τυχαία σού σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ ΄ τήν αρχή. !
......................................................................................