να βρέξει .
Καταλαβαίνω τώρα τούς Κινέζους που αφιερώνουν
μιά ζωή στο να μάθουν να ζωγραφίζουν μιά
σταγόνα βροχής ή μιά πευκοβελόνα.
Δέν υπάρχει άλλος τρόπος φαίνεται.
Δε σού ανοίγεται αλλιώς ό κόσμος ....
Καί μόνο για τη θάλασσα δέν κρατιέμαι να μήν
σου πώ , πώς σήμερα έχει το χρώμα του
λιωμένου μέταλλου .
Πυκνή , παχύρρευστη , με μια μεταλλική δύναμη
στά έγκατα της που την αναδεύει αργά.
Νομίζεις πως μπορείς να περπατήσεις πάνω της ,
χωρίς να βυθιστείς .....
Καί στά σύννεφα παιδί , έψαχνα να βρω
γνώρισα σχήματα , όμως στά σύννεφα τα σχήματα
διατηρούνται λίγο , αλλάζουν συνέχεια , με μπερδεύουν.
Το σχήμα του βράχου είναι ακλόνητο
Λαχταρώ το ακλόνητο τώρα , όπως ο ναυαγός
τη σανίδα στο αναστατωμένο πέλαγο που
τόν απειλεί .......
..........................
