Είμαστε τρομακτικά ανίδεοι για τον εαυτό μας και τους άλλους. Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι.
Όχι μόνο εσύ κι εγώ, όλοι μας είμαστε κι αυτό είναι το πιο θλιβερό.
Μας δίδαξαν για την ανατομία, για τις γεωργικές μεθόδους στην Αφρική.
Ξέρουμε απ'έξω μαθηματικούς τύπους.
Αλλά δεν μας έμαθαν τίποτα για τις ψυχές μας.
Είμαστε τρομακτικά ανίδεοι για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Πολλά λέγονται σήμερα για το ότι τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται από νωρίς για την αλληλεγγύη, την κατανόηση, τη συνύπαρξη, την ισότητα και όλες αυτές τις έννοιες για τις οποίες συζητάμε συνέχεια.
Αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι πρώτα θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας.
Για τους δικούς μας φόβους, για τη μοναξιά μας, για το θυμό. Είμαστε εγκαταλειμμένοι, ανίδεοι και θυμωμένοι μέσα στα ερείπια της φιλοδοξίας μας.
Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του ακούγεται σχεδόν ανήθικο.
Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους, όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;
