Τα ιδανικά

Τα ιδανικά είναι σαν τ΄ αστέρια: Ποτέ δεν τα φτάνουμε, αλλά σαν τους ναυτικούς βασιζόμαστε σ΄ αυτά για να χαράξουμε την πορεία μας..

Η αγάπη στο ...πριν...στο ποτέ...στο μετά......

Η αγάπη στο ...πριν...στο ποτέ...στο μετά......Πόσες φορές θα γυρίσω αυτη την αναθεματισμένη σελίδα του χρόνου και θα βρεθώ μπροστά σε όλα αυτά που έζησα , που έχασα , που κέρδισα , που έμαθα .... Δύσκολο πράγμα να γεννιέσαι ανέτοιμος να παρεις τη ζωή στα χέρια σου και τις άτιμες λύσεις να τις βρίσκεις στη πορεία ... Μπουρδουκλώνεσαι , αμφιβάλλεις , αναγκάζεσαι , αμφισβητείς , κάνεις όνειρα , ερωτευεσαι ... και όλα αυτα για ένα άγνωστο άυριο που πάντα όμως πρέπει να ξέρεις να το αντιμετωπίσεις ... Τα εφόδια λίγα μάλλον ... Ένα μυαλό που παντα πρέπει να το έχεις σε ισορροπίες , βασικές γνώσεις της δημιουργίας του κόσμου και ένας ορίζοντας που πρέπει να τον αντικρύσεις για να πεις οτι εισαι καλά .. Μεσα σε όλα αυτα υπάρχει και η απόρριψη ή η αποδοχή του κόσμου στα θέλω σου , στα πρέπει σου , στη συμπεριφορά σου , στη κάθε σου κίνηση ώστε να μπορείς να συμβιώσεις ή και να επιβιώσεις ακόμα ... Χαμένος μέσα σε παιδικά όνειρα και στο τι ορίζει τελικά η ζωή να κάνεις , ακουμπάς μερικές φορές πίσω και χάνεσαι ... Προσπαθείς να σηκωθείς αλλά η καταστροφική κλίση που έχεις πάρει σε ρίχνει ακόμα ποιο κάτω ... τελικά κάπου χαμηλά ανακαλύπτεις ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψης τη προσπάθεια, βαζεις όλη σου τη δύναμη , ξανασηκώνεσαι μέχρι την επόμενη πτώση και ξανά απ την αρχή ... Η κατάληξη ίδια ... ένας φαύλος κύκλος που ανάθεμα κι αν εχω καταλάβει για πιο λόγο υπάρχει ... για ποιο λόγο πρέπει να μας κρατάει φυλακισμένους σε μια οδυνηρή τροχιά και ποτέ δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ... για ποιο λόγο μας φυλάει πάντα 10 άσχημα και 1 καλό έτσι για να μας υπενθυμίζει ότι απλά .. δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ...
1. Πριν : Πριν έγινε αυτό...πριν ήταν αλλιώς ...πριν γινει αυτό έγινε το άλλο ....πριν ημουνα καλά ... πριν 10 λεπτά να ερχόσουνα θα ηταν διαφορετικά ... πριν .. πριν ... πριν .... Βασικός κανόνας για να θεωρήσουμε το ΤΩΡΑ καλύτερο ή χειρότερο ...
2. Ποτέ : Ποτέ δεν ήταν έτσι τα πράγματα , ποτέ δεν θα ξαναγίνει , ποτέ δεν θα λειτουργήσω έτσι , ποτέ δεν θα μιλήσω πριν σκεφτώ...ποτέ ...ποτέ ...ποτέ.... Βασικός κανόνας επιβεβαίωσης του ΣΗΜΕΡΑ αλλά πάντα με ευεργετικές ικανότητες να το αντιμετωπίσουμε ( το ΣΗΜΕΡΑ ), αποφεύγοντας λάθη του παρελθόντος.
3. Μετά : Μετά τα πράγματα ειναι καλύτερα , μετά απ αυτό θα αλλαξουν όλα , μετά θα γίνω άλλος άνθρωπος , μετά απο αυτό μπορώ να ελπίζω ... μετά...μετά...μετά ... Βασικός κανόνας εσωτερικής ηρεμίας και ψυχολογικής στήριξης για ότι πάει να ξεφύγει από τα σκληρά όρια που μας έχουν βάλει ή που τα έχουμε βάλει μονοι μας....Το Ζήτημα ειναι οτι κάνεις μας δεν ξέρει το μετά ... οπότε και εφαρμόζουμε τις 2 παραπάνω λύσεις.
...Κάπως έτσι κινούμαστε ... κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι αυτα που συμβαίνουν γύρω μου κι ας προσπαθώ κάθε μέρα να ξυπνάω με ένα καινούργιο όνειρο .... Ένα καινούργιο όνειρο που αν και δεν θέλω μετά απο λίγο θα καταλήξει..... στο πριν...στο ποτέ.......στο μετά....

Και από όλα τα όντα εκεί έξω, μου αρέσουν

Και από όλα τα όντα εκεί έξω, μου αρέσουν
οι άνθρωποι που γελούν δυνατά,
οι άνθρωποι που αγαπούν αθόρυβα,
οι άνθρωποι που βοηθούν σιωπηλά,
οι άνθρωποι που είναι εκεί για να σε στηρίξουν ακόμα κι αν είναι αυτοί που χρειάζονται στήριξη,
οι άνθρωποι που ακόμα κι αν είναι χιλιόμετρα μακριά σου είναι σα να είναι δίπλα σου,
οι άνθρωποι που κάνουν 25 ώρες την ημέρα τους για εσένα αν τους χρειαστείς,
οι άνθρωποι που μένουν κοντά σου όσο κι αν τους διώχνεις γιατί σε αγαπούν,
οι άνθρωποι που γελούν όταν βρέχει,
οι άνθρωποι που δε θα παρεξηγηθούν με το παραμικρό,
οι άνθρωποι που λένε αυτό που πρέπει να ακούσεις και όχι αυτό που θέλεις να ακούσεις,
οι άνθρωποι που βλέπουν την τρέλα σου και δεν φεύγουν,
οι άνθρωποι που σου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό σου,
οι άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα όσο χάλια κι αν είσαι,
οι άνθρωποι που έχουν χαρακτήρα και τα συναισθήματά τους είναι μεγαλύτερ από τον εγωισμό τους,
οι άνθρωποι που για να φανούν δε χρειάζεται να θάψουν προκειμένου να εξελιχθούν,
οι άνθρωποι που δε θα θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό της δόξας και του χρήματος,
οι άνθρωποι που ξεκαθαρίζουν τη θέση τους.
Οι υπόλοιποι είναι απλά ανθρωπάκια.

Δεν είναι τόσο απλό να αντέξεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου.

Δεν είναι τόσο απλό να αντέξεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου.Συνήθως θέλουμε να βλέπουμε αυτό που μας αρέσει.Συνήθως παίζουμε κρυφτούλι με τον εαυτουλάκι μας , προκειμένου να βαδίζουμε επί του ασφαλούς.Και το ασφαλές είναι πάντοτε η δοκιμασμένη συνταγή ζωής που μας έχουν περάσει οι άλλοι. 
Πρέπει να έχεις κότσια , για να τραβήξεις το ριντό.Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο , έως και ακατόρθωτο , όταν κάποιοι στέκονται δίπλα σου και κάνουν επιμελώς αέρα στον ιδρώτα της αγωνίας σου.Όταν κάποιοι σού έχουν ετοιμάσει μια φάτνη και σε καλούν να μπεις μέσαν σαν μικρός Χριστούλης.Μια κομψή ιλουστρασιόν φάτνη και γύρω γύρω παχιά χορτασμένα βόδια που θα σε αποκοιμίζουν με τα ζεστούλικα χνώτα τους.Αν συναντήσεις με τέτοιες συνθήκες τον εαυτό σου , Γράψε μου...
Με λίγα λόγια , αν θέλεις να σκύψεις μέσα σου και να δεις μια δυο αλήθειες , κάνε το ΜΟΝΟΣ σου.Μακριά από προστάτες και συμπαραστάτες.
Ύστερα ό,τι και αν δεις , μην τρομάξεις και το βάλεις στα πόδια.Είναι δικό σου , φίλε.Κουλάρισε.Είσαι εσύ!Σκίσε τη συνταγή που σου έχουν βάλει στη τσέπη και πες ένα τραγουδάκι.Έτσι για πάρτη σου.Για τις αλήθειες σου.Για τα λάθη που δεν ήθελες να πιστέψεις πως σε καθορίζουν.Ως πότε , διάβολε , θα ζεις μέσα στο ψεύδος παριστάνοντας το παπαγαλάκι , αφού είσαι ακριδούλα? Δεν είσαι?Γιατί το κρύβεις?
"ΣΑΝ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΛΙΑΚΑΔΑ".

Η αληθεια μετραει για οσο την αντεχεις... γι' αυτο ...........

Η αληθεια μετραει για οσο την αντεχεις...
γι' αυτο τις ερωτησεις που θα κανεις να προσεχεις...
Η αληθεια μετραει για οσο την αντεχω...
γι'αυτο τις ερωτησεις που θα κανω θα προσεχω..."
αυτα εγραψε καποτε ενα αγορι...
ειχε κρυψει ηλιους στα ματια του πισω απο σκιες...
τους φυλουσε καλα μη φανουν...
δεν ηθελε...
οχι τοσο ευκολα να τους δουν αλλοι...
τον ελεγαν "περιεργο"...
χαμογελουσε και επαιρνες ματι λιγο απο τον ηλιο του...
κι αν σε κοιτουσε εντονα εβλεπες βαθια...
τοσο βαθια που πονουσες...
για ολα οσα εβλεπες και για ολα οσα θα μπορουσες ακομα να δεις...ετσι ειναι τα "περιεργα" παιδια...εκεινα τα λιγο διαφορετικα...
εκεινα που δεν ειναι ευκολο να πλησιασεις και να αγγιξεις...
γιατι τα ευκολα χανονται...εξαφανιζονται στην πρωτη καταιγιδα...
αλλα στο αγορι αρεσε να καθεται κατω απο την βροχη...
δεν εφευγε...
δεν ανοιγε ομπρελα...
δεν εψαχνε υποστεγο να προφυλαχτει...
ετσι ειναι οι "περιεργοι" ανθρωποι...
δεν προφυλασσονται...
γι αυτο γινονται και "περιεργοι"...
αλλιως θα ηταν "ευκολοι" και ολα θα κυλουσαν "ησυχα"...
και δεν την πολυσυμπαθω αυτη την λεξη...ουτε την εννοια της...
οταν χτυπαει η καρδια...
οταν εισαι ζωντανος μεσα σου...
οταν δημιουργεις και δημιουργεισαι μεσα απο σενα και μεσα απο τον αλλο...
δεν μπορεις να εισαι "Ευκολος"...
δεν μπορεις να αφηνεις να κυλουν ολα "ησυχα"...
δεν μ'αρεσουν οι "ευκολοι" δρομοι...
ειδα τα σκοταδια καταματα...
ειδα τους φοβους μου να με κοιτουν ειρωνικα...
ειδα να κρυβομαι κατω απο ενα σεντονι για να προστατευτω...
ειδα να πεφτω και να ματωνω ξανα και ξανα...
μιλησα με τον ιδιο τον θανατο...
εσπασα τα μουτρα μου και αλλαξα μουτρα...
ματωσα τα ποδια πατωντας αγκαθια εκει που λεγανε πως ειχε αμμουδιες...
βραχηκα χιλιες φορες...να πλυνω τις πληγες μου...
μιλησα στους ανεμους...
εστειλα μυνηματα γραμμενα σε φυλλα φθινοπωρινα...
εγραψα στα δεντρα σημειωματα να βρουν πλασματα απο την χωρα του ποτε...
προσπαθησα να πεταξω απο το πιο ψηλο σημειο...
εκαψα τα φτερα...
τα ξεσκισα πολλες φορες και αλλες τοσες αφηνα να μου τα ξεσκιζουν...
και δεν μετανιωνω λεπτο για τιποτα απο ολα αυτα...
μα ετσι εμαθα να μην αγαπαω τους "ευκολους" δρομους...
να με συγκινει μονο ο "περιεργος" ανθρωπος...ειναι τοσο ομορφα οταν ανταλλασεις βλεματα που κρυβουν ηλιους...
ειναι ομορφο πολυ οταν η μια ψυχη χαιρεταει την αλλη...
και νιωθεις...καπου μεσα σου το νιωθεις πως ....ο χαιρετισμος αυτος "λεει" κατι....(X)

το Χέρι που αφυπνίζει την Αγάπη..

"Στον κόσμο αυτό υπάρχει πάντα ένα άτομο 
που περιμένει ένα άλλο, είτε στη μέση μιας ερήμου 
είτε στη μέση μιας μεγάλης πόλης 
Κι όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι διασταυρώνονται 
και οι ματιές τους σμίγουν, 
το παρελθόν και το μέλλον χάνουν τη σημασία τους
και το μόνο πράγμα που υπάρχει είναι εκέινη η στιγμή
μαζί με την απίστευτη βεβαιότητα ότι τα πάντα
κάτω από τον ήλιο είναι γραμμένα από το ίδιο Χέρι
το Χέρι που αφυπνίζει την Αγάπη..."....

Η αγάπη .....σε μια στιγμή.... σε μια ανάσα.... σ'ένα άγγιγμα…

Η αγάπη ίσως είναι μακριά αλλά ο κόσμος σου θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά, όπως η ψυχή σου στην μοναξιά. Άκουσε και και κοίτα γύρω σου και μάθε από αυτό....Μάθε να ζεις όπως δεν ζει κανείς... και μάθε να αγαπάς όπως κανείς δεν έκανε.....Η αγάπη δε χάνεται ποτέ.... Μπορεί να αλλάζει τόπο, χρόνο, πρόσωπα αλλά πάντα υπάρχει...σε μια στιγμή.... σε μια ανάσα.... σ'ένα άγγιγμα…

Εκεινο το βραδυ το φεγγαρι ηταν γεματο...

Εκεινο το βραδυ το φεγγαρι ηταν γεματο...
η ομιχλη απλωνοταν παντου γυρω...
ιδανικο βραδυ για να μιλησω με την σιωπη μου σκεφτηκα...
φορεσα μια ζακετα και βγηκα στην βεραντα...
αναψα τσιγαρο και εμεινα να χαζευω τον ουρανο για μερικες στιγμες...
κρυωνα...ενιωσα οτι κρυωνα πολυ και δεν ηταν λογο καιρου...
καμια αγκαλια κοντα μου να με ζεστανει...
και τοτε την ειδα...
καθοταν απεναντι μου...μονη της κι εκεινη...
περιεργο που ηταν...μου εμοιαζε πολυ...
ακομα και τα ρουχα μας ηταν ιδια...το ιδιο φορεμα και η ιδια ζακετα...
μονο που τα δικα μου ηταν λευκα και τα δικα της μαυρα
κρυωνεις...;της φωναξα...
οχι οσο εσυ...και γυρισε να φυγει...
που πας...;την ρωτησα...
εκει που δεν τολμας να πας εσυ...
πολυ αποτομα δεν νομιζεις πως μου μιλας...ποια εισαι...;
ειμαι εσυ ακολουθωντας αλλες επιλογες...
παλι εσυ...;τι θελεις και με ακολουθεις παντου...;σου ειπα να με αφησεις ησυχη...
χα δεν γινεται μωρο μου...σ'αρεσει δεν σ'αρεσει μαζι θα ειμαστε παντα...
αδικα προσπαθεις να με διωξεις...
μπορεις να συνεχισεις να μιλας μονη σου...εγω απλα δεν θα σου δινω σημασια...
οταν θα καταλαβεις οτι μου εισαι περιττη θα φυγεις απο μονη σου...
περιττη εγω...;καλα εισαι πολυ ηλιθια τελικα...αν δεν ημουν εγω θα ειχες πεθανει απο χρονια...
σε λυπαμαι πραγματικα...
εγω ημουν εκεινη που σε εσπρωξα να περπατησεις μεσα σε θυελλες...που σε εβγαλα σωα μεσα απο ανταριασμενες θαλασσες και τωρα εισαι ετοιμη να πεθανεις στη μικρη αυλη σου...
εισαι πραγματικα για λυπηση....
εσυ εισαι αυτη που βγηκες σωα μεσα απο ολα αυτα οχι εγω...
εγω σκορπιστηκα...εγω αφησα κομματια μου απο οπου περασα...και αμα γουσταρω να πεθανω στην αυλη μου εσενα δεν σου πεφτει λογος...
ονειροπολα μια ζωη και ηλιθια εισαι...τωρα θα αλλαξεις...
φυσικα και με νοιαζει αν πεθανεις γιατι θα πεθανω κι εγω μαζι σου...
κι αν εσυ εισαι μαλακισμενο εγω δεν φταιω...καταλαβες;
και για πες μου ρε για ποιον θα πεθανουμε αυτη τη φορα...;ποιος αξιζει τον θανατο μας...;φιλος η' γκομενος...;η' για την ζωη γενικοτερα...;ελα πες μου...
ασε να φανταστω...καποιος που του δωσαμε παλι αλλα δεν πηραμε πισω...και ασε να φανταστω και το καλυτερο...ειπαμε μετα δεν πειραζει χαλαλι και αρχισαμε να σκορπαμε χαμογελα ε...;τελικα εισαι ποιο μαλακας απο οτι φανταζομουν τοσα χρονια...ναι κλαψε κιολας τωρα...οχι δεν θα σε λυπηθω...γιατι εσυ εδωσες,εσυ δεν πηρες κι εσυ σκορπας τα χαμογελα μετα...ΟΧΙ εγω...
εγω σου φωναζω μια ζωη να κανουμε οτι γουσταρουμε...να κοιταξουμε λιγακι την παρτυ μας...να πατησουμε κανεναν καραγκιοζη ετσι να δουμε την αισθηση ρε γαμωτο κι εσυ επιμενεις να καθεσαι να πατανε εσενα στο ονομα της αγαπης παντα...εχεις αναλογιστει ποσο γελοια εισαι με ολες αυτες τις μαλακιες...;
παρτο χαμπαρι παιδακι μου ολοι εκει εξω την παρτυ τους κοιτανε...ολοι προσεχουν μη χαλασουν την βολη τους...και καλα κανουνε δηλαδη κατα την αποψη μου...ετσι θα επρεπε να εισαι κι εσυ...ετσι επιβιωνεις σημερα μαλακα...παρτο χαμπαρι ποσες φορες θελεις να στο πω για να το χωνεψεις...;
για πες ρε γιατι καθεσαι σημερα μονη σου εδω στην αυλιτσα σου...;
που ειναι μαναρι μου ολοι εκεινοι που οταν σε χρειαζοντουσταν εσυ ετρεχες σαν ηλιθια...;
τι εγινε...; δεν εχεις τι να πεις...;μηπως βολευτηκανε με την παρτυ σου οταν καιγοταν ο κωλος τους και τωρα δεν σε ξερουν δεν σε ειδαν...;
που ειναι ρε εκεινα τα αιωνια σ'αγαπω απο φιλους και γκομενους και τα "θα ειμαι εδω οταν με χρειαστεις"..."παντα εδω για σενα"....
ξεκουνησου απο τον μικροκοσμο σου και καταλαβε επιτελους πως εισαι μεγαλο χαιβανι αν νομιζεις πως καποιος απο αυτους εννοουσε οτι σου ειπε...μονο εσυ εννοεις τετοιες χοντρομαλακιες και πας πισω απο καθε πεταμενο να του γιατρεψεις τις πληγες...
μαλακα ε μαλακα...
κοιτα εσενα τωρα...κοιτα ποσες πληγες κουβαλας για την παρτυ τους...
μακαρι να μη χρειαζοταν να ειμαι κομματι δικο σου...να ημουν κομματι δικο τους...θα την περνουσα ζαχαρη και θα εβγαζα τρελα γουστα...δεν θα καθομουν σαν την καημενη να μετραω τα αστρα και να μιλαω στο φεγγαρι....καλα που ζεις επιτελους...;εχεις συνειδητοποιησει σε ποια εποχη ζουμε...; εσυ κατσε και περιμενε ακομα τον πριγκιπα και τα πρασινα αλογα...δεν υπαρχουν πριγκιπες μονο κατι μαλακες που σε γεμιζουν παραμυθα για να σε πηδηξουν και μετα να σε προσθεσουν στην λιστα τους το καταλαβες...;και οκ ρε θες να πηδηχτεις...αναγκη ειναι το καταλαβαινω αλλα τι καθεσαι και τους πιστευεις αυτο δεν καταλαβαινω...πουλα τους κι εσυ την δικια σου παραμυθα ευχαριστησου το πηδημα και αντε γεια...παμε για αλλα γουστα μετα...
αλλα οχι εσυ δεν θες ετσι...εσυ θες να σε αγαπησουν για να πηδηχτεις...και το χειροτερο δεν θες να πηδηχτεις θελεις να κανεις ερωτα ...χαχαχαχχα ε καλα θα το πω στις αλλες σκιες και θα ριξουμε τρελο γελιο...πολυ δουλεμα θα φας παλι αποψε...
φευγεις ε...;φυγε αυτο δεν κανεις παντα οταν ακους την αληθεια...;αυτη ειναι η αληθεια και οχι τα παραμυθια σου ξυπνα επιτελους...εχεις ακομα χρονο...ασε με να παρω εγω λιγο τα ηνια και θα δεις πως ζει ο κοσμος...
και μη ξεχαστεις ε...;πριν κοιμηθεις ριξε και καμια προσευχη για ολους αυτους που σε γραψαν στα αρχιδια τους...ετσι για να ειναι καλα τα παιδια και χαλαλι τους...
πανε να ονειρευτεις παλι μαλακιες και να πιστεψεις πως αυριο κατι θα αλλαξει...
στο λεω εγω τιποτα δεν θα αλλαξει με τα μυαλα που κουβαλας και θα πρεπει να σε ανεχομαι παλι γαμω την τυχη μου...
αν φυγεις τωρα στο λεω εγω θα το δημοσιευσω αυτο...
καλα θα δεις αυριο οτι δεν αστειευομαι...
"καληνυχτα μαλακα...η ζωη εχει πλακα"..... ε ψιτ ολοι εσεις που θα με διαβασετε δωστε της αφεση για τις βρισιες γιατι μπορει και να πατησει τα κλαμματα το κοροιδο αν και εγω προσωπικα πολυ θα .το χαρω να την δω να κλαιει παλι.......~ΧΑΡΑ