Ίσως η δικιά μου Ιθάκη να σου μοιάζει τελικά.

Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι
Όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε
Έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να ‘σαι το άλλο μου μισό
Να θέλω τόσο να σου μιλήσω, να μην έχω τίποτα να σου πω
Έχω νιώσει να βαριέμαι και να μην κάνεις τίποτα γι’ αυτό
Έχω νιώσει να βαριέσαι και να μην κάνω τίποτα και εγώ
Σ’ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα
κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να ‘σαι στο φεύγα
Έχω δει να σ’ερωτεύομαι από την πρώτη μας κουβέντα
Μ’ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα
Έχω νιώσει να μ’αγαπάς έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια
Έχω αφήσει τα απωθημένα μου να μας κάνουνε κομμάτια
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά
Όλα μέσα μου μπερδεμένα και δε μου μοιάζουν λογικά
Ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά
Ίσως η δικιά μου Ιθάκη να σου μοιάζει τελικά.