“Θα πιώ απόψε λοιπόν,στην υγεία εκείνου του πρώτου σου,απρόσμενου "σ'αγαπάω" ,που εμφανίστηκε στην οθόνη του κινητού μου,και μου πάγωσε,ευχάριστα,το κορμί.Ένα πιωμένο "σ'αγαπάω" που μύριζε ρακή από 504 χιλιόμετρα μακριά...Ο ενθουσιασμός,τα γέλια,και αυτός ο παρολίγον έρωτας,όλα από απόσταση.Οι βιντεοκλήσεις τα βράδια για να νιώθουμε ότι κοιμόμαστε τόσο κοντά αλλά τόσο αλλού στην πραγματικότητα.Οι ατελείωτες πρωινές καλημέρες ,με την τσίμπλα στο μάτι,κυριολεκτικά, που δεν χορταίναμε να λέμε ο ένας στον άλλον.Και το σούρουπο ξανά στα άδεια μας κρεβάτια εγώ εδώ κι εσύ 504 χιλιόμετρα νότια.Εμείς οι δυο μωρό μου όμως,μπορούσαμε να είμαστε "ένα" ακόμα και από μακριά.Χωρίς να συναντηθούμε ποτέ.
Το ένιωθα το βλέμμα σου,που μου διαπερνούσε το δέρμα κάθε φορά που με κοιτούσες πίσω από τις παγωμένες οθόνες.Ένιωθες την φωνή μου,να σου τινάζει ολόκληρο το είναι σου,τόσο που να θες να με αρπάξεις,αλλά να μην μπορείς.Αυτός ο διάχυτος ερωτισμός ίσως να ήταν και λίγο έρωτας.Ναι,ναι,είναι αυτά τα σωματικά συμπτώματα πάθους στα οποία κρύβεται μια πληθώρα χημικών αντιδράσεων και βιοχημικών φαινομένων που διαδραματίζονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και θέτουν τον οργανισμό σε κατάσταση απόλυτου συναγερμού!Μόνο που εσύ επειδή ξέχασες τον κωδικό,το έβαλες στα πόδια,αφήνοντάς τον να χτυπάει ανελέητα.
Υπάρχει μωρέ έρωτας χωρίς να αγγίξεις κάποιον;Μπορείς να ερωτευτείς την αύρα του;Τις στροφές που παίρνει το μυαλό του;Να παθιάζεσαι με τον "αέρα" που αποπνέει;Μπορεί να σου εκτοξεύσει την ντοπαμίνη σου με το άκουσμα του ονόματός σου από τα χείλη του;Γίνεται η φαινυλαιθυλαμίνη ή κατ΄ άλλους γνωστή ως "η χημική ένωση της αγάπης",να λειτουργεί σαν φυσικό ναρκωτικό επειδή απλά χαμογελά;Ε ναι ρε φίλε!Κι όμως...Γίνεται!Υπάρχει έρωτας χωρίς σαρκική επαφή.Σου ιντριγκάρει το μυαλό κι είναι παραπάνω από απόλαυση πολλαπλού οργασμού.
Εκεί σε ήθελα λοιπόν.Να το πάρεις πάνω σου.Για όλα αυτά που με έκανες να νιώσω.Να πάρω κι εγώ την δική μου ευθύνη για την ευφορία που σου δημιουργούσα και να έρθεις να το ζήσουμε ρε βλάκα.Να πάθουμε εξάρτηση ο ένας από την ψυχή και το σώμα του άλλου.Αλλά-τι περίεργο;-εσύ προτίμησες να φύγεις πριν καν έρθεις.Ξέρεις...;Κάποτε στο είχα πει.Η χημεία των ανθρώπων,αυτή που σου σκάει στα μούτρα σου σαν πυροτέχνημα από το πουθενά, είναι “προστατευόμενο είδος”.Μην "μας" αφήνεις σου είπα ένα βράδυ.Σχεδόν σε ικέτευσα.Ποιά εγώ...! Το εγωιστάκι και η ψηλομύτα,(όπως συχνά μου έλεγες με το σαρκαστικό σου γελάκι.)Γιατί,μωρό μου, οι άνθρωποι ξέχασαν να νιώθουν.Έκαναν το σεξ συνώνυμο της αγάπης και του έρωτα για να 'χουν να πορεύονται χωρίς τύψεις για την κενότητα που φέρουν.
Σε ερωτεύτηκα από το πρώτο άκουσμα της φωνής σου.Από τον πρώτο ήχο του γέλιο σου,που εγώ προκάλεσα.Ερωτεύτηκα ακόμα και τα βράδια που σε έψαχνα και δεν ήσουν εκεί.Ακόμα κι αυτά μου λείπουν.Μη μου ζητάς τώρα λογικές εξηγήσεις.Αν ο έρωτας υπήρχε στη λογική, θα ήταν μαθηματικά.”Λαχείο ο έρωτας” έλεγες ,αλλά δεν μας κλήρωσε ούτε αυτή τη φορά.
Μη βιαστείς τώρα να καταφύγεις σε κάποιο μυστηριώδες χημικό εργαστήριο προκειμένου να "παρασκευάσεις" τον μελλοντικό παράφορο έρωτα της ζωής σου.Εγώ ήμουν.Και ενδόμυχα το ξέρεις...Θυμήσου ότι οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις είναι πολυδιάστατες και δεν καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο από έναν παράγοντα.Τα πειράματα της χημείας του έρωτα, είναι εξαιρετικά εκρηκτικά.Και αφού δεν αντέχεις τις αναθυμιάσεις κάτσε στη γωνίτσα σου. Α...και σε παρακαλώ...φρόντισε να μην σκορπάς τα "σ'αγαπάω" σου...τα "σ'αγαπώ" σου κάνε τα ό,τι θες. “
