Δεν μπορώ να κουβαλήσω μόνη μου την άνοιξη.
Σε νοσταλγώ...
Μου 'ρχεται πότε πότε το άρωμα της ψυχής σου...
και νομίζω πως έφτασε η άνοιξη.
Περίμενέ με...
Θα 'ρθω...
Κάποτε θα 'ρθω...
Και πάψε να μου λες πια πως θα 'ναι αργά... και δε θα μ' αναγνωρίσεις...
Είμαι ντυμένη πάντα με τ' όνειρό σου...
...Αλκυόνη Παπαδάκη..
