Πόσο μικρός γίνεται ο κόσμος καμιά φορά.

Και κείνο το γκρίζο νοτερό απόγευμα του Νοέμβρη, γέμισε πολύχρωμα χρυσάνθεμα κι ανθισμένα κυκλάμινα...
Πόσο μικρός γίνεται ο κόσμος καμιά φορά... μπορείς να τον κρατήσεις ολόκληρο στην αγκαλιά σου. 
Να τον γείρεις στον ώμο σου και να τον αφήσεις ν`αποκοιμηθεί. 
Να τον χαϊδέψεις, να τον γεμίσεις φιλιά, να τον καμαρώσεις. 
Πόσο μικρός , πόσο δικός σου γίνεται ο κόσμος κάποια φορά.............
A.Παπαδάκη