Ω, να μπορούσαμε κάτι άλλο να είμαστε! λένε.
Η δουλειά τους είναι να κάνουν γέρους τα παιδιά,
Τις ελπίδες, τα άνθη....
Χλωμά τα χείλη να βάφουν και γκρίζα τα μαλλιά.
Μολύνουν, θλίβουν, σκοτώνουν την ομορφιά.
Όταν περνούν, κοιτάζουν πίσω,
Το δρόμο που είχαν ταχτεί να κάνουν,
Κι άλλο δε βλέπουν παρά οδυρμούς.
Έτσι, ω, να μπορούσαμε κάτι άλλο να είμαστε! λένε.
Γιατί νομίζουν πως ξέρουν
Πως όλα τα πράγματα κι οι σκέψεις που παίρνουν μαζί τους
Ξεθωριάζουν και φεύγουν.
Δεν ξέρουν,...........
Πως όλα μιαν Άλλη Σημασία έχουν....
Α, ναι! Ακόμα κι ο Θεός ο ίδιος.
. .
..-----..-----..
Φερνάντο Πεσσόα
