O άνθρωπος είναι εκείνο το ον που δε σταματάει ποτέ να ονειρεύεται, εκείνο το ον που δε σταματάει να ελπίζει και σε κάθε περίπτωση, αυτό το δημιούργημα που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να θέτει στόχους. Η συνύπαρξη λογικής και φαντασίας μέσα μας, δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που μας οδηγούν εκ του ασφαλούς στη συνεχή εξέλιξη και στην άνοδο.
Όταν επικεντρωνόμαστε σε ένα στόχο και αφιερώνουμε χρόνο στο πώς θα τον πετύχουμε, καταστρώνουμε ένα σχέδιο. Γινόμαστε «στρατηγοί». Γνωρίζουμε πως το πλάνο μας θα έχει ελάχιστες πιθανότητες να τεθεί αυτούσιο σε εφαρμογή καθώς όσο καλά οργανωμένο και αν είναι, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε εκ των προτέρων. Παρόλα αυτά, με το που θέσουμε ένα πλάνο, αμέσως «χαρτογραφείται» η γενική μας διαδρομή που περιλαμβάνει δρόμους και μονοπάτια.
Ο κάθε δρόμος και το κάθε μονοπάτι, μπορεί με τη δική του διαδρομή να οδηγήσει στον προορισμό μας, όμως συγχρόνως,μπορεί να μας βγάλει και σε άλλους προορισμούς. Αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Ας το σκεφτούμε απλά: Ενώ στο μυαλό μας έχουμε θέσει έναν στόχο, ξαφνικά, μέσα από το σχέδιο υλοποίησής του, βρεθήκαμε κάπου που δεν είχαμε τελικά σχεδιάσει, και όμως τελικά μας άρεσε περισσότερο. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Από το πώς έχτισε την επαγγελματική του πορεία ο κάθε ένας από μας, μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις. Ένα ταξίδι δηλαδή, στο οποίο κάθε σχέδιο που κάνουμε είναι σα να έχουμε ετοιμάσει έναν πρόχειρο τουριστικό οδηγό. Ακόμη και σε πιο ακραίες καταστάσεις, πολλές φορές από λάθος πορεία έχουμε βρεθεί σε μέρη που και να πασχίζαμε, δε θα πηγαίναμε ποτέ. Είναι απαραίτητο να κάνουμε σχέδια, είναι όμως όμορφο να αφήνουμε και την ίδια τη ζωή να σχεδιάζει για μας. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος για να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας;
Το σχέδιό μας είναι σαν τον ηλεκτρονικό πλοηγό στο αυτοκίνητό μας. Μας ορίζει με ακρίβεια τη διαδρομή υπό φυσιολογικές συνθήκες. Δε γνωρίζει αν η οδός που μας προτείνει μπορεί να κλείσει ανά πάσα στιγμή. Δε συμπεριλαμβάνει το απρόβλεπτο και επίσης μας ορίζει αποκλειστικά μια διαδρομή, αφήνοντας έξω και θετικά απρόοπτα. Τα πλάνα μας είναι ευχάριστα, μόνο αν τους αφήνουμε και άλλες διεξόδους που μπορούν να μας χαρίσουν περιπέτεια, νέες εμπειρίες και γνώσεις.
Ο πλοηγός του αυτοκινήτου μας δε θα μας πρότεινε ποτέ να χαθούμε μέσα στην πόλη και να βγούμε σε ένα ξέφωτο που τελικά θα μας μαγέψει και θα κάτσουμε αρκετή ώρα ρεμβάζοντας. Έτσι ακριβώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στη ζωή μας. Όσο περισσότερο χώρο δίνουμε στα πλάνα μας, τόσο διευρύνονται οι ορίζοντές μας και επεκτείνονται τα όριά μας. Η λογική μας εκτελεί διαφορετικό έργο από αυτό που εκτελεί η φαντασία μας. Η λογική οφείλει να θέτει όρια, όμως η φαντασία είναι εκείνη που τελικά τα καθορίζει. Η φαντασία μας έχει όρια μόνο όταν σταματήσει να λειτουργεί.
Ξεπερνώντας τα όριά μας αναγνωρίζουμε τις δυνατότητές μας και την ομορφιά της ζωής. Γινόμαστε πιο τολμηροί και αποκτούμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον αυτόματο –πολλές φορές- πλοηγό της ζωής. Τα σύνορα της λογικής μας, θα ακολουθήσουν την επέκταση της φαντασίας μας και θα επεκταθούν ανάλογα. Μετά από αυτό, θα δούμε πως τα λογικά μας όρια θα είναι εντελώς διαφορετικά. Θα θεωρούμε εφικτό κάτι που πιο πριν θα θεωρούσαμε σχεδόν απίθανο. Έτσι θα μάθουμε που μπορούμε να φτάσουμε, απολαμβάνοντας τη ζωή.
