Το τραγούδι ενός πληγωμένου πουλιού
Είναι το μοναδικό πουλί του χωριού
Κι είναι ο μοναδικός γάτος του χωριού
Που το μισόφαγε
Ο γάτος σταμάτησε να νιαουρίζει
Και να γλείφει τη μουσούδα του
Και το χωριό ετοιμάζει στο πούλι
Κηδεία επίσημη
Κι ο γάτος που είναι καλεσμένος
Προχωρεί πίσω απ’ το μικρό αχυρένιο φέρετρο
Όπου είναι ξαπλωμένο το νεκρό πούλι
Το φέρετρο σηκώνει ένα μικρό κορίτσι
Δε σταματάει να κλαίει
Αν ήξερα πως σούκανα τόσο κακό
Της λέει ο γάτος
Θα το είχα φάει ολόκληρο
Κι ύστερα θάλεγα
Πως το είδα να πετάει ψηλά να φεύγει
Να φεύγει να πηγαίνει στην άκρη του κόσμου
Κάτω εκεί τόσο μακρυά
Απ’ όπου κανείς ποτέ δε γυρίζει
Ίσως τότε πονούσες λιγότερο
Έτσι απλά θα λυπόσουν μονάχα.
Ποτέ δεν πρέπει ν’ αφήνουμε κάτι μισό.
Ζακ Πρεβέρ
