Αρχή του διαλόγου.
Ο Χαιρεφών ζητάει από τον Σωκράτη να τον βοηθήσει να υποβάλει ερωτήματα στον Γοργία, ρωτώντας τον «ποιος είναι». Ο Γοργίας αναγκάζεται να απαντήσει ότι είναι επιστήμονας της ρητορικής τέχνης και ότι η ρητορική είναι «πειθούς δημιουργός»..
...Ο Σωκράτης αποδεικνύει πως η ρητορική είναι μια δεξιοτεχνία, που επιτρέπει στον ρήτορα να εξαπατά τους ακροατές του, όταν δεν ξέρουν καλά τα πράγματα, και πως η κατοχή της δεν κάνει τον κάτοχό της δίκαιο.
Απαντώντας σε ερωτήσεις του Πώλου -που επεμβαίνει για λογαριασμό του Γοργία- ο Σωκράτης χαρακτηρίζει τη ρητορική μέρος της κολακευτικής τέχνης, άλλα μέρη της οποίας είναι η κομμωτική, η οψοποιητική (μαγειρική) και η σοφιστική. Όση σχέση έχει η οψοποιητική προς την ιατρική, ισχυρίζεται, τόση έχει και η ρητορική προς τη δικαιοσύνη.
Σ΄ενα σημείο του διαλόγου, ο Πώλος ρωτάει τον Σωκράτη: «Εσύ τι θα ήθελες, να αδικείσαι ή να αδικείς;».....
Ο άνθρωπος που είναι αποφασισμένος να ζει χωρίς να αδικεί δεν χρειάζεται ποτέ την ρητορική. Επεμβαίνει τότε ο Καλλικλής που υπερασπίζεται το δικαίωμα του ισχυρότερου, λέγοντας πως οι νόμοι είναι συμβάσεις που καθιερώνονται από τους αδύνατους για να περιορίζουν τις ισχυρές φύσεις. Ο Καλλικλής λέει πως ευδαιμονία είναι το να μπορεί κανείς να ικανοποιεί άμετρο πλήθος αναγκών και ο Σωκράτης του απαντά ότι σε τέτοια περίπτωση ταυτίζει το αγαθό και το καλό, αλλά ο συνομιλητής του αναφέρει πως υπάρχουν καλές και κακές ηδονές.
Ο Σωκράτης τον αναγκάζει να παραδεχτεί πως το ευχάριστο δεν μπορεί παρά να έχει σκοπό του το αγαθό και πως η πολιτική χωρίς ιδεώδη που να καθορίζει η φιλοσοφία δεν έχει νόημα.
Αποστολή του πολιτικού βίου είναι να εξυψώσει ψυχικά τους πολίτες.
Οι ψευδοεπιστήμες στις οποίες συγκαταλέγονται η κιθαριστική, η αυλητική, ακόμη και η τραγωδία και, φυσικά, η ρητορική, δεν έχουν σκοπό να κάνουν τους πολίτες καλύτερους.
Την ψυχή πρέπει να στολίζουν οι αρετές της κοσμιότητας και της σωφροσύνης.
Και ο ρήτορας και ο πολιτευόμενος πρέπει να είναι δίκαιοι και γνώστες της δικαιοσύνης.
O Καλλικλής παρατηρεί πως για να μην αδικείται κανείς, πρέπει να είναι είτε άρχοντας είτε φίλος των αρχόντων, αλλά ο Σωκράτης του απαντά πως σημασία δεν έχει τόσο να σώζει ο άνθρωπος τον ευατό του ή την περιουσία του, όσο να «μπορεί να δείξει ένα πολίτη που χάρη στη δική του επέμβαση έγινε καλός»......
ΧΑΡΑ
