Μια ολονύχτια βροχή να με μουσκέψει...
Ζητώ να ξεδιψάσω από Σένα
Έρημη γη το σώμα μου
Και τα ίχνη σου χάθηκαν
στο άχρονο του Χρόνου ...
Ζητώ να ξεδιψάσω από Σένα
Έρημη γη το σώμα μου
Και τα ίχνη σου χάθηκαν
στο άχρονο του Χρόνου ...
Όμως τα υπολλείματα του ιδρώτα σου
πάνω στο δοξάρι της Ζωής μου
χορδές που πάλλονται
κάνουν τη μελωδία του κορμιού σου
να ρέει στο αίμα μου
Κι η νύχτα να γίνεται
μια ερωτική συναυλία
που σπάει τις αρτηρίες μου
τεντωμένες στον απόηχο
της πιο γλυκιάς ουσίας σου.
πάνω στο δοξάρι της Ζωής μου
χορδές που πάλλονται
κάνουν τη μελωδία του κορμιού σου
να ρέει στο αίμα μου
Κι η νύχτα να γίνεται
μια ερωτική συναυλία
που σπάει τις αρτηρίες μου
τεντωμένες στον απόηχο
της πιο γλυκιάς ουσίας σου.
Πόση βροχή να πιώ να ξεδιψάσω Σε
Οι χορδές ακόμα πάλλονται
Και το δοξάρι ολημερίς λυγίζει .
Οι χορδές ακόμα πάλλονται
Και το δοξάρι ολημερίς λυγίζει .
Μαρία (Μοίρα ) Μπιζάνου
8/10/2016 3:00 πμ
8/10/2016 3:00 πμ