«Κάνεις τόσο θόρυβο πέφτοντας!
Σκορπάς όλα τα χειμωνιάτικα όνειρά μου».
Αγανακτισμένο το φύλλο είπε:
«Χαμηλά γεννήθηκες και χαμηλά θα μείνεις!
Άμουσο δύστροπο πράγμα!
Εσύ δεν ζεις στα ύψη και δεν μπορείς
να διακρίνεις τον ήχο του τραγουδιού»
Ύστερα το φθινοπωρινό φύλλο ακούμπησε στη γη και το πήρε ο ύπνος.
Και σαν ήρθε η άνοιξη ξύπνησε και είδε πως είχε γίνει χορταράκι.
Και όταν ήρθε το φθινόπωρο και παραδόθηκε στο χειμωνιάτικο ύπνο του
και παντού τριγύρω του έπεφταν φύλλα, μουρμούρισε στον εαυτό του:
«Αχ, αυτά τα φθινοπωρινά φύλλα! Κάνουν τόσο θόρυβο!
Σκορπίζουν όλα τα χειμωνιάτικα όνειρά μου».
*
Χαλιλ Γκιλμπραν
