Εγώ όταν αγαπάω..
Ξεχνάω τον εαυτό μου μέσα στον άλλον.
Στην πραγματικότητα δεν εχω εαυτό..
Είμαι ο άλλος.
Σκορπίζομαι όσα περισσότερα κομμάτια γίνεται μεσα του.
Δεν βρίσκομαι, δεν ζω,δεν θέλω, ούτε ζητάω.
Αναπνέω μέσα απο εκείνον,δεν έχω δική μου αναπνοή,εχω τη δική του.
Εγώ όταν αγαπάω..
Ενα έμβρυο ειμαι..
Με γεννάει,με μαθαίνει με κοιμίζει,με ξενυχτάει,οπότε θέλει εκείνος.
Εγώ όταν αγαπάω ,είμαι δύο εαυτοί,δύο φορές ξυπνάω το πρωί..
και δυο φορές κοιμάμαι το βράδυ..
Δύο φορές εχω γενέθλια..
Δύο φορές γιορτάζω..
Δύο φορές προσεύχομαι..
Μία για εκείνον,και μία για μένα.
Εγώ όταν αγαπάω..
είμαι ένα ξεχασμένο παιδί
στις κούνιες..
Κλαίω,εχω ανασφάλειες..
πονάω,φοβάμαι την νύχτα..
φοβάμαι την μοναξιά..
Εγω όταν αγαπάω..
Δεν έχω όνομα..
Είμαι αβαφτιστη..
Με λένε δικη του..
Με λένε το όνομα του.
Εγώ οταν αγαπάω..
είμαι επικίνδυνη για μένα..
Μού κάνω κακό..
Με καταστρέφω με ακρίβεια,απόγνωση και με συναίσθημα.
Εγώ οταν δεν αγαπιέμαι πια..
Είμαι επικίνδυνη για τον άλλον..
Του κάνω κακό..
Τον αφομοιώνω μεσα μου..
Με την ίδια ακρίβεια και το ίδιο συναίσθημα απόγνωσης.
Ακριβώς όπως τον αγάπησα..
Απόλυτα..
Εξοντωτικά..
Ανυπέρβλητα..
Για πάντα.
~ Μια γυναίκα χωρίς όνομα ~
...Μπέττυ Κούτσιου...
