Ψάχνω λέξεις στο σκοτάδι
Τις αγγίζω , σπάνε σαν κρύσταλλο
Με τα κομμάτια τους χαράζω
στον τοίχο το όνομα Σου
Να μην λησμονήσω τις ώρες
που ανάσαινα πλάι Σου
Σαν όνειρο μέσα στ ' όνειρο....
Τις αγγίζω , σπάνε σαν κρύσταλλο
Με τα κομμάτια τους χαράζω
στον τοίχο το όνομα Σου
Να μην λησμονήσω τις ώρες
που ανάσαινα πλάι Σου
Σαν όνειρο μέσα στ ' όνειρο....
Μα ήρθαν οι ξένοι, οι περαστικοί
οι απρόσκλητοι αυτοί διαβάτες
Βουίζαν σα μελίσσι στ 'αυτιά μου
Κρατούσαν μπουκέτα μωβ λουλούδια
Πατούσαν πάνω στο χαμόγελο μου.
Τόση φασαρία για το Τίποτα ..
οι απρόσκλητοι αυτοί διαβάτες
Βουίζαν σα μελίσσι στ 'αυτιά μου
Κρατούσαν μπουκέτα μωβ λουλούδια
Πατούσαν πάνω στο χαμόγελο μου.
Τόση φασαρία για το Τίποτα ..
Η πραγματικότητα ήταν σκληρή
Πώς μπήκαν από τα σφαλιστά
τα μάτια μου ;
Πώς μπήκαν από τα σφαλιστά
τα μάτια μου ;
Μαρία ( Μοίρα ) Μπιζάνου
13/9/2016 3:10 πμ
13/9/2016 3:10 πμ