Ούτε μια διαμαρτυρία στο στόμα
Ούτε μια άρνηση στα χέρια
Δίχως μια επανάσταση στο βλέμμα
Γυάλινα τα μάτια , πετρα η ψυχή, κουφάρι αδειο
Ούτε μια Σιωπή που ν'ανθίζουν λέξεις ανείπωτες
Ούτε μια Μοναξιά που να γλείφει δάκρυ.
Φύγε όπως ήρθες ..
Με τα χέρια αδειανά..
Δικα μου τα ηφαίστεια δικές μου και οι λάβες
στις χούφτες μου να φλέγονται
και μια χειροβομβίδα απασφαλισμένη
σπινθιρίζει ήδη στη κόρη των ματιών μου.
Τρέξε να σωθείς , η σκια σου σ' ακολουθεί
σε στοιχειώνει το φάντασμα σου.
Φύγε όπως ήρθες..
Πάρε το ΤΙΠΟΤΑ μαζί σου
ακόμα κι αυτό θα θρυμματιστεί στο ανέκφραστο των ματιών σου
Κρατώ εγώ το μηδέν και το χάος
σε τόξο θα τα γεφυρώσω, με μικρές εκρήξεις θα τα στεφανώσω
και με λάβα πυρακτωμένη θα τα ενώσω στο έρεβος.
Το στρατόπεδο των κρατουμένων ονείρων θα πυροδοτήσω
να τα λευτερώσω να πάρει σχήμα τ' όραμα.
Φύγε όπως ήρθες..
Με τα χέρια αδειανά .
Μουντζουρωμένη Αλήθεια , Καμένο Μανιφέστο
Τελειώνω μ ' ενα λυγμό ..
Μαρια ( Μόϊρα ) Μπιζάνου
26/3/2016 10:05 μμ
