ποτέ ν απλώσουν τα «ρούχα» τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.
Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι αυτό, κι ας της ρίχνουν
όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια, φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικό τους ήλιο.
Ν ανατέλλει, να δύει και πάλι ν ανατέλλει λαμπερός
μέσα τους....
ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ~ ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ