Θέλω να λησμονήσω πως ζυμώνεται η Αγάπη...Μαρία ( Μόιρα ) Μπιζάνου

Τη Νύχτα σφυρηλατώ
φτιάχνοντας καρφιά
Τη Νύχτα στοιχειώνω
κατασκευάζοντας δαίμονες
Τη Νύχτα ματαιώνω
αθροίζοντας ελπίδες
Τη Νύχτα λυμαίνομαι
συνωστίζοντας ψευδαισθήσεις
Τη Νύχτα ουρλιάζω
συλλέγοντας σιωπές στο σκοτάδι ...

Και κάθε ξημέρωμα με σταυρώνω
με τα καρφιά που σφυρηλάτησα
με πάθος με τέχνη με μανία.
Οι δαίμονες μου κουρελιάζουν
και τ 'όνομα μου
Κι όλες οι ψευδαισθήσεις μου
όρνεα γίνονται που κατασπαράζουν
τις σάρκες μου
Το ξημέρωμα γίνεται ένα τεράστιο
στόμα που με καταπίνει...

Γιατι το ξημέρωμα μου στερεί τη φωνή Σου
και τον ίσκιο σου που συντροφεύει τους πυρετούς μου
Γιατί το ξημέρωμα γίνομαι ναυαγός σ'έναν κόσμο
χωρίς Εσένα
Σε μια ακρογιαλιά φωτός που οι αχτίδες του
λεπίδες γίνονται να κόψουν το Εγώ από το Εσύ !

Θέλω να λησμονήσω πως ζυμώνεται η Αγάπη...
Με Καρφιά Οδύνη και αφύλαχτους λωτούς ...

Μαρία ( Μόιρα ) Μπιζάνου
16/8/2016 11:20 μμ