Οι άνθρωποι
μπορούν να δώσουν συμβουλή και παρηγόρια
στον πόνο που δεν νιώθουν οι ίδιοι. Μα αν τον δοκιμάσουν
γίνεται πάθος η σοφία τους, που πριν τη λύσσα
τη γιάτρευε με συμβουλές, την τρέλα
την έδενε με μια κλωστή μεταξωτή,
μ' αέρα ξόρκιζε τον πόνο και με λόγια
την αγωνία. Όχι, όλοι τό' χουν υποχρέωση
να λένε υπομονή σ' εκείνους που σπαράζουν
κάτω απ' της λύπης τους το βάρος, μα κανείς
δεν έχει αυτήν την καρτερία και τη δύναμη
να συγκρατιέται όταν τραβάει ο ίδιος τέτοια.
Άσε λοιπόν τις συμβουλές· οι πόνοι μου
φωνάζουν δυνατότερα από ορμήνιες.
Σαίξπηρ, Πολύ Κακό για το Τίποτα, Ε' Πράξη, Σκηνή 1η.
Μτφρ. Β. Ρώτας.
