Μπαίνοντας ο εικοστός αιώνας, στο τελευταίο του τέταρτο, αισθάνομαι άστεγος και περιττός. Οι άνθρωποι έχουν απαλλαγεί από κάθε παιδεία
Οι κολεγιόπαιδες λύνουν εκπληκτικές εξισώσεις με μια ευκολία που είναι να απορείς: συν, πλην, διά, επί – άρα.
Το μυστικό στη ζωή αυτή, φαίνεται, δεν είναι αν είσαι δούλος ή όχι.
Είναι να οδηγείσαι με συνέπεια σε κάποιο "άρα" και να η έχεις έτοιμη την απάντηση.
Άρα, μήπως χρειάζεται ένα διαφορετικό "άρα" που να είναι αποτέλεσμα κάποιων άλλων συστημάτων και αλλιώς αποδεικτέων μαθηματικών.
Ίσως είναι ανάγκη στα παιδιά μας να διδάσκουμε μαζί με τα μαθηματικά που οδήγησαν στο "άρα" της τεχνολογίας και κάποια "λυρικά μαθηματικά" που να οδηγούν και στο "άρα" της ευαισθησίας που διπλασιάζει την ικανότητα σου να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή και που αποτελεί μία πρόσβαση στο πραγματικό νόημα της ελευθερίας.
Επειδή – να το πούμε κι αυτό -ελευθερία δεν είναι να κινείσαι ανεμπόδιστα στο πεδίο που σου έχει δοθεί.
Να διερευνήσεις αυτό το πεδίο και δη κατά τη διάσταση της αναλογίας των αισθήσεων, αυτό είναι.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ “ΑΡΑ” (1976)
δημοσιεύτηκε στο ειδικό αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη του περιοδικού ΧΑΡΤΗΣ 1986
