Πάντα ο έρωτας.
Είτε σα νοσταλγία, είτε σαν προσδοκία, είτε σαν περιπέτεια τωρινή. Έτσι και κάποτε ερωτεύτηκες, ποτέ σου πια δε γυρνάς πίσω. Κι αν το πρόσωπο το ξεπέρασες, την ατμόσφαιρα που μαζί τότε ανάψατε δεν την ξεπερνάς. Αναζητάς να την ξαναζήσεις. Γι΄αυτό ο έρωτας δεν τελειώνει ποτέ, μονάχα μετακομίζει.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να ερωτεύεται πρόσωπο αφού από τoν έρωτα δύο προσώπων γεννήθηκε και υπάρχει. Κι όσοι τον αρνούνται είναι οι πιο βαριά ερωτευμένοι αυτοί. Από οδύνη, παλιά αιμορραγία, και από δέος τον αρνούνται.
Γιατί Amor omnia...
...Μάρω Βαμβουνάκη...
