κ χτίζαμε κόσμους πάνω στα σύννεφα .
Μεγαλώσαμε και ο κόσμος μίκραινε...τα χαλινάρια μεγάλωσαν..
Μάθαμε να φοβόμαστε...να σκύβουμε το κεφάλι..
να λεμε ..ΝΑΙ..
Και ήρθαν άσχημοι καιροί ...
Υπέκυψε το σώμα ..
Υπάκουσε το μυαλό...
Η ψυχή όμως έκαιγε...
ΕΚΑΙΓΕ και ζητούσε τα όνειρα μας..
Τότε μονη και ελεύθερη έκανε επανάσταση ..
.Και ξανά ξύπνησε το χαμόγελο η ελπίδα για το μέλλον..
Θα παλέψουμε ...
Θα ματώσουμε...
Θα αγωνισθούμε..
Άλλη σωτηρία δεν έχει..
Η ψυχή μας θα είναι οδηγός αυτή κ μονο αυτή..
που κανείς δεν μπορεί να την ελέγχει..
Πρέπει να μάθουμε και να μάθουν ..
Πως ..η αγάπη είναι το υλικό του παραδείσου..
Το μίσος φτιάχνει την κόλαση για όλους...
Στα όνειρα μας κατακτήσαμε το ακατόρθωτο ..
Σήμερα θα το πραγματοποιήσουμε...
Δεν ξέρω αν πρέπει κ αν μπορούμε..
το μονο που ξέρω είναι πως το θέλουμε...
Χαρά Δουλγεράκη
