«-Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο,
μεγάλε.
Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά.
Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως
πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο
και την καίω.
Δεν το ‘χω για τίποτα.
‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου.
Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει.
Παρ’ τα και δίνε του.
Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα…»
