Ένα κομμάτι πονεμένη σάρκα είσαι

Είπες βαθιά θα σκάψεις μες στον εαυτό σου
Να τον γνωρίσεις να τον καταχτήσεις ίσως
Είπες βαθιά θα σκάψεις μες στον εαυτό σου
Να τον γνωρίσεις να τον καταχτήσεις ίσως

Μα τι νόμισες πως είναι ο εαυτός σου ορυχείο
Στοές ν’ ανοίγεις και να αναζητάς
Φλέβες χρυσάφι φλέβες κάρβουνο
Ή μήπως νόμισες πως είναι χώρος αρχαιολογικός
Που κρύβει μέσα του στρώματα στρώματα
Πολιτισμούς χαμένους

Ένα κομμάτι πονεμένη σάρκα είσαι
Κι όσο κι αν σκάψεις μέσα σου δε θα ’βρεις
Παρά αίμα σκοτωμένο κι αίμα ζωντανό
Και τρόμο για το σκοτωμένο αίμα

Αργύρης Χιόνης