Η αγάπη δεν είναι να κατέχεις αλλά να εκτιμάς .

Αν αγαπάς ενα λουλούδι μην το μαζέψεις .Γιατί αν το κόψεις θα πάψει να είναι αυτό που αγαπάς .Οπότε αν αγαπάς ενα λουλούδι ;άστο να υπάρχει .
Η αγάπη δεν είναι να κατέχεις αλλά να εκτιμάς .
Osho.

Νίκος Μπελογιάννης

"Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων".
Νίκος Μπελογιάννης

Ντοκουμέντα από τον φάκελο του ‘ανθρώπου με το γαρύφαλλο’

Στο φως απόρρητα αρχεία της Ασφάλειας για το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ που εκτελέστηκε πριν από 65 χρόνια. 

Ενας κιτρινισμένος, εύθρυπτος χαρτοφύλακας της Ελληνικής Χωροφυλακής, στον οποίο εσωκλείονται «στοιχεία» των μυστικών υπηρεσιών για τον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο». Στο εξώφυλλό του κάποιος έχει γράψει με κόκκινο στυλό τη λέξη «εξετελέσθη» και την έχει υπογραμμίσει. Πιθανότατα ο υπάλληλος που ανέλαβε να τον αρχειοθετήσει, το έτος 1952.

Την Πέμπτη 30 Μαρτίου συμπληρώνονται 65 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και το «Εθνος της Κυριακής» φέρνει στο φως της δημοσιότητας ντοκουμέντα από τον φάκελο του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ, μεταξύ των οποίων και σπάνιες φωτογραφίες αλλά και η «ανακοίνωσις» της Υποδιεύθυνσις Ασφαλείας Αθηνών για τη σύλληψη του ίδιου και της Ελλης Παππά.

Δελτίον ταυτότητος
Από τις πρώτες σελίδες που εσωκλείονται στον φάκελο του Ν. Μπελογιάννη είναι το «Δελτίον Ταυτότητος και Παρακολουθήσεως». Μαζί με μία φωτογραφία του, καρφιτσωμένη στην άκρη της σελίδας, στο δελτίο-φακέλωμα αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας του «ανθρώπου με το γαρύφαλλο».

Μέχρι και το στρατόπεδο που υπηρέτησε, το 12ο Σύνταγμα Πεζικού με βαθμό στρατιώτη. «Ανάστημα: 1,73, Σωματική διάπλασις: κανονική, Βάδισμα: κανονικό, Κόμης: καστανή, Οφθαλμών: καστανοί, Μύστακος: ξυρισμένος, Ιδιαίτερα γνωρίσματα: ουδέν» είναι οι πληροφορίες που συμπληρώνουν τον φάκελο «υπ’ αριθμ. 1035» που είχε «ανοιχθεί» από το Τμήμα Πατρών της Διεύθυνσις Εθνικής Ασφαλείας.

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Υπήρξε άριστος μαθητής και από τα φοιτητικά του κιόλας χρόνια -είχε εισέλθει με εξετάσεις στη Νομική Αθηνών- στοχοποιήθηκε για την πολιτική δράση του. Το 1934, σε ηλικία 19 ετών, εντάχθηκε στο παράνομο ΚΚΕ και ως γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Αμαλιάδας μπήκε στο στόχαστρο του καθεστώτος λόγω της δυναμικής του παρουσίας.

Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου του 1936, του Ιωάννη Μεταξά, βρίσκει τον Μπελογιάννη αντιμέτωπο με φυλακίσεις, εξορίες και βασανιστήρια. Ως κρατούμενος στις φυλακές Ακροναυπλίας αιτείται την ελευθερία του για να σταλεί στο μέτωπο να πολεμήσει τους ναζί, αλλά η κυβέρνηση αρνείται. Δραπετεύει και εντάσσεται στον ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο.

Κατά τον Εμφύλιο αναλαμβάνει ρόλο Πολιτικού Επιτρόπου της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Το 1949 εγκαταλείπει τη χώρα και βρίσκει καταφύγιο στο εξωτερικό. Τον Ιούνιο του 1950, ως μέλος πλέον της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, επιστρέφει στην Ελλάδα, με εντολή να ανασυγκροτήσει και να οργανώσει τους μηχανισμούς του ΚΚΕ στην Αθήνα, το οποίο βάσει νόμου θεωρείται παράνομο. Ερχεται σε επαφή με τον Πλουμπίδη και την Ελλη Παππά (Ιωαννίδου τότε). Στον φάκελο του Μπελογιάννη στη Διεύθυνση Εθνικής Ασφαλείας έχουν καταχωριστεί πληροφορίες για τρεις περιόδους της ζωής του, που φέρουν τον τίτλο «Κομμουνιστική δράσις».

«Α. Προ της 28 Οκτωβρίου 1940. Κατηχήθη εις τον κομμουνισμόν από μαθητής γυμνασίου υπό του Γυμνασιάρχου Παπαθεοδώρου Ανδρέου, και ως μαθητής γυμνασίου και εν συνεχεία ως φοιτητής Νομικής ανέπτυξεν σοβαράν κομ/στικήν δράσιν εν Αμαλιάδι και Αθήνας. Συνελήφθη και εξετοπίσθη κατ’ επανάληψιν διά την δράσιν του ταύτην.

Β. Περίοδος κατοχής και Εαμοκρατίας. Κατά την περίοδον της κατοχής και εαμοκρατίας έδρασεν αντεθνικώς εν Πελ/νήσω ως πολιτικός καθοδηγητής και αντιπρόσωπος της Π.Ε.Α. τυγχάνει μαρξηστικής μορφώσεως και δεινώς χειριστής του λόγω και της γραφίδος.

Εχει ασχοληθή με το σταφιδικόν ζήτημα και έχει εκδόση και σχετικήν επ’ αυτού μελέτην. Υπήρξεν εις εκ των κυριοτέρων συντελεστών της οργανώσεως και αναπτύξεως της κομμουνιστικής κατά την περίοδον της κατοχής ανταρσίας.

Γ. Μετά την συμφωνίαν της Βάρκιζας. Ανεχώρησεν εξ Αμαλιάδος μεταβάς κατά πληροφορίας μας εις Μπούλκες ένθα εξαιπεδεύθη. Ενετάχθη εκ των πρώτων εις τον Συμμοριακόν στρατό του Μάρκου ως ανωτάτου στέλεχος τούτου. Το έτος 1948 ήτο Διοικητής της Δ/σεως Λαϊκής Πολυτοφυλακής του Γενικού Αρχηγείου των συμμοριτών καθ’ ομολογίαν αυτομόλου συμμορίτου. Ελαβεν μέρος εις σύσκεψιν του Ζαχαριάδη μετά των Μπαρτζιώτα, Ιωαννίδη, κ.λπ. λαβούσης χώραν τον μήνα Ιανουάριον 1948, καθ’ ην συνεζητήθη η ανάπτυξις και οργάνωσις τού εναντίον της Ελλάδος συμμοριακού αγώνος.

Επίσης κατά το έτος 1948 διετέλεσε και Δ/τής της Σχολής Αξ/κών των συμμοριτών, εις Αετομηλίτσαν. Κατά τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις του Γράμμου του έτους 1949 ακολουθών τον Ζαχαριάδην εισήλθεν εις το αλβανικόν έδαφος».

Η σύλληψη
Ο Νίκος Μπελογιάννης και η Ελλη Παππά, αμφότεροι στελέχη του ΚΚΕ, συνελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 1950 στο σπίτι του Τάκη Καλοφωλιά.

Η Ασφάλεια είχε εκδώσει «Ανακοίνωσις» με φωτογραφίες του Μπελογιάννη και της Παππά, στην οποία αναγραφόταν: «Τα εικονιζόμενα πρόσωπα είναι λίαν επικίνδυνοι κομμουνισταί. Αμφότερα έχουν συλληφθή αλλά η Αστυνομία δεν εξακρίβωσε την κατοικίαν των. Εκείνοι, οίτινες εμίσθωσαν ή παρεχώρησαν εις αυτά κατοικίαν καλούνταν όπως ανακοινώσωσι τούτο το ταχύτερον εις την Υποδιεύθυνσιν Ασφαλείας Αθηνών προς αποφυγήν βαρύτατων ευθυνών. Πας πολίτης, όστις γνωρίζει τι σχετικώς με τα ανωτέρω πρόσωπα, θα παράσχη σπουδαίαν υπηρεσίαν εις το Κράτος αν σπεύση να ανακοινώση τούτο εις την ως άνω Αρχήν».

Ο Μπελογιάννης και η Παππά οδηγήθηκαν στη φυλακή και έμειναν στην απομόνωση μέχρι την πρώτη δίκη τους. Μέσα στη φυλακή, τον Αύγουστο του 1951, γεννήθηκε ο γιος τους Νίκος...

Μαζί τους είχαν συλληφθεί ακόμη 90 σύντροφοί τους. Τον Οκτώβριο του 1951 ο Μπελογιάννης οδηγήθηκε ενώπιον του έκτακτου στρατοδικείου και καταδικάστηκε σε θάνατο. Απόφαση που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και ο τότε πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας την ήρε.

Οι συγγενείς 92 κατηγορουμένων είχαν αποστείλει επιστολή-έκκληση στον πρόεδρο της ΕΣΣΔ προκειμένου να παρέμβει για τη δίκη, που είχε υποκλαπεί από τις μυστικές υπηρεσίες και είναι καταχωρισμένη στον φάκελο του Μπελογιάννη. Την υπέγραφαν, μεταξύ άλλων, οι Β. Παπανικολάου, Μ. Μπελογιάννη, Α. Ζαλαφωλιά και Γ. Καρτέλη. «Τα αδιάλλακτα στοιχεία του καθεστώτος του καταδικασθέντος υπό του λαού, επωφελούμενα της μεταβατικής περιόδου μέχρι του σχηματισμού της νέας Κυβερνήσεως, εσκηνοθέτησαν μίαν σειράν δικών ενώπιων των εκτάκτων Στρατοδικείων, τα οποία εξακολουθούσι την κακοποιόν εν Ελλάδι δράσιν των επιβάλλοντα άφθονους θανατικάς καταδίκας κατά των πολυαρίθμων πολιτικών αντιπάλων ιδεολογικών τοιούτων του τρομοκρατικού καθεστώτος. Συγκεκριμένως η πλέον θεαματική και η πλέον τερατώδης των καταναγκαστικών αυτών δικών ήρχισεν από της 19ης Οκτωβρίου ενώπιον του εκτάκτουΗ απόφαση Στρατοδικείου Αθηνών. (...) Ποιούντες έκκλησιν εις τα αισθήματα υμών της δικαιοσύνης και της ανθρωπίνης αλληλεγγύης, οι στενοί συγγενείς (μητέρες, πατέρες, σύζυγοι, αδελφαί και αδελφοί) της νέας αυτής εκατόμβης (...)».

Ωστόσο ο Μπελογιάννης και μερικοί ακόμη σύντροφοί του θα δικαστούν και πάλι με την κατηγορία της κατασκοπείας, που στηρίχθηκε στον εντοπισμό παράνομων ασυρμάτων σε Καλλιθέα και Γλυφάδα.

Στις 15 Φεβρουαρίου 1952 ξεκίνησε το δεύτερο μέρος της δίκης, η οποία είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ο Μπελογιάννης ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών αντικρούει όλες τις κατηγορίες περί κατασκοπείας.

Η απόφαση ήταν Μπελογιάννης, Αργυριάδης δις εις θάνατον, παμψηφεί. Μπάτσης, Καλούμενος, Ιωαννίδου (η Ελλη Παππά) μία φορά, παμψηφεί.

Στις 30 Μαρτίου 1952, ξημερώματα Κυριακής, ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε μαζί με τους συντρόφους του στο Γουδί από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Ηταν η μοναδική εκτέλεση που έγινε νύχτα, ενώ ισχυρές δυνάμεις του στρατού είχαν αποκλείσει τις φυλακές.

Εμεινε στην ιστορία

Σε κάθε δικάσιμο εμφανίζεται χαμογελαστός, κρατώντας ένα γαρύφαλλο. Η εικόνα του στο δικαστήριο την 1η Μαρτίου, όπου άκουσε την απόφαση καταδίκης σε θάνατο ενώ το κρατούσε, τον έκανε «αθάνατο» και έμεινε στην Ιστορία ως ο «άνθρωπος με το γαρύφαλλο».

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΙΝΤΕΛΑΣ - ethnos.gr

Από ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ σημείωμα του......16.10.1902 Κ.Π. Καβάφης

Από ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ σημείωμα του:"Συχνά παρατηρώ τι λίγη σπουδαιότητα που δίδουν οι άνθρωποι στα λόγια. Ας εξηγηθώ. Ένας απλούς άνθρωπος (με απλούς δεν εννοώ βλαξ: αλλά όχι διακεκριμένος) έχει μιαν ιδέα, κατακρίνει ένα θεσμόν ή μιαν γενικήν γνώμην· ξεύρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία σκέπτεται αντιθέτως προς αυτή· ως εκ τούτου σιωπά, θαρρώντας πως δεν οφελεί να ομιλήση, στέκοντας που με την ομιλία του δεν θ’ αλλάξη τίποτε. Είναι ένα μεγάλο λάθος. Εγώ πράττω αλλέως. Κατακρίνω λ.χ. την θανατικήν ποινήν. Μόλις τύχει ευκαιρία, το κηρύττω, όχι διότι νομίζω ότι επειδή θα το πω εγώ θα την καταργήσουν αύριον τα κράτη, αλλά διότι είμαι πεπεισμένος ότι λέγωντάς το συντείνω εις τον θρίαμβον της γνώμης μου. Αδιάφορον εάν δεν συμφωνή κανένας μαζί μου. Ο λόγος μου δεν πάγει χαμένος. Θα τον επαναλάβη ίσως κανείς και μπορεί να πάγη σε αυτιά που να τον ακούσουν και να ενθαρρυνθούν. Μπορεί από τους μη συμφωνούντας τώρα να τον θυμηθή κανένας – εις ευνοϊκήν περίστασιν εις το μέλλον, και, με την συγκυρίαν άλλων περιπτώσεων, να πεισθή, ή να κλονισθή η εναντία του πεποίθησις. – Έτσι και εις διάφορα άλλα κοινωνικά ζητήματα, και εις μερικά που κυρίως απαιτείται Πράξις. Γνωρίζω που είμαι δειλός και δεν μπορώ να πράξω. Γι’ αυτό λέγω μόνον. Αλλά δεν νομίζω που τα λόγια μου είναι περιττά. Θα πράξη άλλος. Αλλά τα πολλά μου τα λόγια – εμού του δειλού– θα τον ευκολύνουν την ενέργειαν. Καθαρίζουν το έδαφος".

16.10.1902 Κ.Π. Καβάφης

Τα τρία συστατικά της ζωής.. Το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.

Η καταδίκη σε θάνατο και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη….Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης: Και οι τρεις αυτές μεγάλες μορφές της Επανάστασης κατηγορήθηκαν για προδότες και καταδικάστηκαν…

Η καταδίκη κι ο θάνατος (δολοφονία?) του Καραϊσκάκη – Η καταδίκη σε θάνατο και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη….Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης: Και οι τρεις αυτές μεγάλες μορφές της Επανάστασης κατηγορήθηκαν για προδότες και καταδικάστηκαν…

Γράφει ο Ελύτης στον «Προβολέα δ’» (Μικρός ναυτίλος, εκδ. Ίκαρος):

«Σκηνή δεύτερη: Μια ειδική επιτροπή που επέχει θέση Στρατοδικείου κατά δικάζει το Γεώργιο Καραϊσκάκη ως “επίβουλον και προδότην της πατρίδος”…».

-Η καταδίκη του Καραϊσκάκη….

Όπως και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έτσι και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν υποτασσόταν στις διαταγές της κεντρικής κυβέρνησης και ήθελε να του δώσουν το αρματολίκι των Αγράφων. Κατηγορήθηκε ότι είχε μυστικές επαφές με τους Τούρκους και υπάρχει και γι αυτόν καταδικαστική απόφαση για προδοσία.

Πρωταγωνιστής για την παραπομπή του σε δίκη ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.

Τον πέρασαν, λοιπόν, από στρατοδικείο και στην απόφασή του αναφέρονται περιληπτικά τα εξής:

«Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης επειδή απ’ αρχής ευρέθη σύντροφος των αρμάτων εις τον ιερόν υπέρ της ελευθερίας αγώνα, η πατρίς τον ετίμησε με αξιώματα. Πώς εφέρθη όμως έως την εκστρατεία του Σκόνδρα είναι γνωστόν εις όλους. Μ’ όλον τούτο η πατρίς παρέβλεψε τα σφάλματά του διά να τον τραβήξη εις μεταμέλειαν…. Αλλ’ αυτός δεν εφέρθη ως πατριώτης και ως χριστιανός. Αυθαδίασε να πιάση άρματα εναντίον της πατρίδος… Εξηγήθη δε και εις πολλούς ότι θέλει εμβάσει Τούρκους εις την πατρίδα… Η επιτροπή (τόπον επέχουσα στρατιωτικού δικαστηρίου) έλαβε τέλος πάντων πολλά διδόμενα διά να γνωρίση αυτόν επίβουλον της πατρίδος και προδότην.

Επειδή όμως η πατρίς αγαπά τα τέκνα της και μακροθυμεί δια να τα απελευθερώσει από την απάτην και να τα φέρει εις μετάνοιαν,… απεφασίσθη και εδόθη προσταγή προς τον αυτόν Καραϊσκάκην να αναχωρήση αμέσως απ’ εδώ, μ’ όλον που είναι και ασθενής, όστις και ανεχώρησε σήμερον. Αν μετανοήση αληθώς και αν επιστρέψη εις τα χριστιανικά και ελληνικά χρέη του, η πατρίς θέλει λάβει την ευχαρίστησιν ότι τον εκέρδισεν, ειδέ επιμείνη εις την κακίαν του, ας όψεται. Σεις δε, αδελφοί, ειδοποιείσθε δια του παρόντος, ότι ο Καραϊσκάκης είναι διωγμένος από την πατρίδα, … μάλιστα εστερήθη όλων των βαθμών και αξιωμάτων ως αμαρτήσας….».

Ο Καραϊσκάκης ύστερα από την παραπάνω απόφαση έμεινε σχεδόν μόνος, όλοι τον περιφρονούσαν και τον πολεμούσαν, γι αυτό αναγκάστηκε να ζητήσει συχώρεση από το Μαυροκορδάτο και την κυβέρνηση:

«Δεν ξέρω, έγραφε, αν είναι από τα κρύα τα πολλά οπού αρρώστησα πάλιν, ή από τους αφορισμούς οπού μου εκάματε, και σε παρακαλώ να να με συγχωρήση η διοίκησις και όλοι οι χριστιανοί και να μου σταλή συγχωρητική ευχή από τον αρχιερέα» (Τρικούπη, Γ’, 95).

Ο Μαυροκορδάτος δεν τον συγχώρεσε και του απάντησε αρνητικά. Όταν όμως, γράφει ο Γιάννης Κορδάτος, έπεσε στα πόδια της κυβέρνησης αμνηστεύτηκε.

Ο θάνατος (ή δολοφονία?) του Καραϊσκάκη…

Στις 24 Γενάρη 1827 ο Άγγλος στρατηγός Γκόρντων με 2.300 άντρες και 15 κανόνια αποβιβάστηκε στην παραλία του Πειραιά. Επίσης η κυβέρνηση διέταξε και τον Καραϊσκάκη να στήσει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι.

Ο Καραϊσκάκης ήταν της γνώμης να μη γίνει κατά μέτωπο επίθεση, αλλά ν’ αποκλειστεί από στεριά και θάλασσα ο Κιουταχής οπότε φα αναγκαζόταν να φύγει. Οι Εγγλέζοι όμως αρχηγοί αποφάσισαν να ενεργήσουν κατά μέτωπο επίθεση. Ημέρα της επίθεσης ορίστηκε η 23 του Απρίλη. Την παραμονή όμως ο Καραϊσκάκης πληγώθηκε βαριά στα νεφρά, μετακομίστηκε στο πλοίο του Τσωρτς και την άλλη μέρα πέθανε.

Και το μεγάλο ερώτημα παραμένει αξεδιάλυτο: Οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν ή κάποιος Έλληνας όργανο του Κιουταχή ή του Κόχραν ή του Μαυροκορδάτου; Στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να δοθεί απάντηση, γιατί οι πηγές που έχουμε είναι θολές.

Ο Δημήτρης Φωτιάδης στο βιβλίο του «Καραϊσκάκης» (σελ. 452-455), όπου είναι συγκεντρωμένη όλη η σχετική βιβλιογραφία αποφαίνεται: «Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα κ’ εμπνευστές της σατανικιάς δολοφονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσωρτς κι ο Μαυροκορδάτος».

«Όταν το θλιβερό μαντάτο του θανάτου του Καραϊσκάκη έφτασε στη Συνέλευση της Τροιζήνας ήταν σα να τους χτύπησε αστροπελέκι. “Ουδείς ήνοιγε τα χείλη του”, γράφει ο Ν. δραγούμης, “ουδείς εύρισκε λόγους ίνα ερμηνεύσει το άλγος της καρδίας αυτού, ουδείς είχεν ιδέαν τι ΄΄επρεπε να γίνη μετά τον θάνατο του μεγάλου στρατηγού (…) Φωνή γοερά, φωνή ανδρών και γυναικών αντηχήσασα κατά την Τροιζίνιαν ακτήν, συνανεμίγη μετά των οδυρμών των απέναντι κατοίκων του Πόρου, και ουδείς συγκατένευε να παρηγηρηθή, προαισθανόμενος ίσως την προσεχή κατά το Φάληρον συμφοράν”» (Δ. Φωτιάδη, Καραϊσκάκης, Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, 1958).-Η καταδίκη σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη….
«Σκηνή Τρίτη: Με καταδίκη σε θάνατο ρίχνεται στις φυλακές ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» (Ο. Ελύτης, Προβολέας δ’, Μικρός Ναυτίλος)…
«Σοβαρές διαφωνίες άρχισαν να ξεσπούν στους κόλπους της Αντιβασιλείας (ασκούσε την κυβερνητική εξουσία έως την ενηλικίωση του Όθωνα της περίοδο της Βαυβαροκρατίας) εξαιτίας της ξενικής εξαρτήσεως των μελών της. Ο Άρμασμπεργκ εκπροσωπούσε την αγγλική πολιτική, ο Μάουερ και ο Άβελ τη γαλλική, ενώ ο Άϊντεκ προσανατολιζόταν περισσότερο προς τους Ρώσους…
Από τη σοβαρή αυτή διάσταση μέσα στους κόλπους της Αντιβασιλείας εξαιτίας της ξενικής επιρροής, πηγάζουν οι ταραχές που ξέσπασαν το φθινόπωρο του 1833. Η παλιά καποδιστριακή μερίδα, προσπαθώντας ν’ ανακτήσει και να στεριώσει τις θέσεις της στην πολιτική κονίστρα ίδρυσε μια μυστική εταιρεία, το «Φοίνικα», κατά μίμηση της Φιλικής, με όργανο την την εφημερίδα «Χρόνος». Επικεφαλής της κινήσεως ήταν ο γέρο- Κολοκοτρώνης, που ενθαρρυνόταν στη δράση του από τη ρωσική πολιτική… Οι κινήσεις αυτές του Κολοκοτρώνη, συνδυασμένες με μικροταραχές που ξέσπασαν εδώ κι εκεί, έδωσαν στην Αντιβασιλεία το πρόσχημα να συλλάβει τη νύχτα της 18 προς 19 Σεπτεμβρίου τον Γέρο και τους Πλαπούτα και Θ. Γρίβα και να τους κλείσει στο Ιτς- Καλέ, με διαταγή του Μάουερ και του Άβελ….
Μετά εξάμηνη αυστηρή απομόνωση κοινοποιήθηκε στους συλληφθέντες η κατηγορία ότι ήθελαν ν’ ανατρέψουν την Αντιβασιλεία και ότι απέστειλαν αναφορές στο στο εξωτερικό γι αυτό. Η παραπομπή στο δικαστήριο έγινε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στη δίκη παρουσιάστηκαν ψευδομάρτυρες πληρωμένοι από την Αντιβασιλεία, ευτυχώς όμως δυο ακέραιοι δικαστές, οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης, δεν στάθηκε δυνατό να εξαγοραστούν… Όταν στα τέλη Μαΐου βγήκε η θανατική απόφαση οι δύο έντιμοι δικαστές αρνήθηκαν να την υπογράψουν. Κ’ οι δύο θέλησαν ν’ αποχωρήσουν από την αίθουσα, αλλά οι χωροφύλακες τους ξανάφεραν με τη βία, καμιά απειλή δεν τους πτόησε…
Ωστόσο η απόφαση της θανατικής ποινής απειλούνταν να εκτελεστεί αν την τελευταία στιγμή το εγκάθετο δικαστήριο που τους καταδίκασε δεν πτοούνταν και δεν αναγκάζονταν να συστήσει απονομή χάριτος. Ο Όθων μετέβαλλε την ποινή του Γέρου σε 20ετή δεσμά και ο ήρωας της Επανάστασης μεταφέρθηκε στο Παλαμήδι, όπου έμεινε κρατούμενος ένδεκα μήνες, οπότε πλέον απελύθη με την ενηλικίωση του Όθωνος…», (Καρλ Μέντελσον- Μπαρτόλντυ, Επίτομος Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, εκδ. Αφών Τολίδη).

Πηγές:

1. Δημήτρης Φωτιάδης, Καραϊσκάκης, Πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, 1958

2. Γιάννης Κορδάτος, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, Νεότερη β’, εκ. 20ος Αιώνας.

3. Καρλ Μέντελσον- Μπαρτόλντυ, Επίτομος Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, εκδ. Αφοί Τολίδη......{X}.

Βίλχελμ Ράιχ! Σαν σήμερα γεννήθηκε ....

Ο Β. Ράιχ γεννήθηκε στις 24 του Μάρτη του 1897..... ήταν Αυστριακός ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και ερευνητής. Σε νεαρή ηλικία υπήρξε διακεκριμένος ψυχαναλυτής, μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ και δραστήριο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1930 οι νεωτερικές ψυχολογικές θεωρίες και οι πολιτικές απόψεις που διατύπωνε τον έφεραν σε ρήξη τόσο με το ψυχαναλυτικό κίνημα όσο και με τους κομουνιστές.....Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από βιβλία, όπως Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού (1933), Η Ανάλυση του Χαρακτήρα (1933), Άκου Ανθρωπάκο (1948)....Βίλχελμ Ράϊχ -απόσπασμα

Σε αποκαλούν ανθρωπάκο,συνηθισμένο τύπο.
Σου λένε πως ξημέρωσε η μέρα σου,η εποχή του κοινού συνηθισμένου ανθρωπακου!
Αυτό δεν το λες εσύ ανθρωπάκο,το λένε πρόεδροι εθνών,αρχηγοί εργατικών συνδικάτων,μετανειωμένοι γιοί της αστικής τάξης,οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι!
Σου προσφέρουν το μέλλον αλλά δεν σε ρωτάνε τίποτα για το παρελθόν σου!
Κληρονόμισες ένα φοβερό παρελθόν και η κλορονομιά σου είναι καυτό διαμάντι στα χέρια σου,αυτό έχω να σου πω.
Ένας γιατρός, ένας υποδηματοποιός, ένας μηχανικός, ή ένας εκπαιδευτικός πρέπει να ξέρει τις ανεπάρκειές του εάν πρόκειται να κάνει την εργασία του και να κερδίσει τα προς το ζείν του.Εσύ εδώ και δεκαετίες έχεις εξαπλωθεί στον κόσμο ολάκερο.
Το μέλλον της ανθρώπινης φυλής εξαρτάται από τις σκέψεις και τις ενέργειές σου. Αλλά οι δάσκαλοι και οι κύριοί σου δεν σου λένε πώς σκέφτεσαι πραγματικά και τι πραγματικά είσαι!
Κανένας δεν τολμά να σε αντιμετωπίσει με τη μια και μοναδική αλήθεια που είναι ικανή να σε κάνει τον απαρέγκλητο κύριο της μοίρας σου.
Είσαι ελεύθερος από μια μόνο άποψη ανθρωπάκο,είσαι απαλλαγμενος από αυτοκριτική,την μόνη ίσως ιδιότητα που θα μπορούσε να σε βοηθήσει να κυβερνήσεις την ζωή σου.
Ποτέ δεν σε άκουσα να παραπονιέσαι λέγοντας,
-Με εξυψώνεται ως μελλοντικό κύριο του κόσμου μου αλλά ποτέ δεν μου είπατε πως ένας άνθρωπος γίνεται κύριος του εαυτού του,ποτέ δεν μου είπατε τι είναι λάθος σε μένα και στο τρόπο που σκέφτομαι και πράτω!
Αφήνεις τους ισχυρούς να ζητάνε στο όνομά σου περισσότερη δύναμη ανθρωπάκο αλλά ο ίδος παραμένεις σιωπηλός.
Παρέχεις σε ισχυρά άτομα περισσότερη δύναμη ή επιλέγεις τα αδύνατα, κακοήθη άτομα για να σε αντιπροσωπεύσουν. Και ανακαλύπτεις πάρα πολύ αργά ότι είσαι πάντα το θύμα.
Σε καταλαβαίνω ανθρωπάκο γιατί σε έχω δει πολλές φορές γυμνό στην ψυχή και στο σώμα,χωρίς μάσκα,χωρίς πολιτική ετικέτα,χωρίς εθνική περιφάνεια.
-Θα σου πω τι είσαι ανθρωπάκο,θα σου πω γιατί στ’αλήθεια πιστεύω στο λαμπερό μέλλον σου.-Επειδή το μέλλον ανήκει αναμφισβήτητα σε σένα, ρίξε μια ματιά στον εαυτό σου. Δες όπως είσαι πραγματικά. Άκουσε αυτά που κανένας από τους ηγέτες ή τους εκπροσώπους σου δεν τολμά για να σου πει:
Είσαι μικρός και συνηθισμένος άνθρωπος,λάβε υπόψην σου το διπλο νόημα αυτών των λέξεων,μικρός και συνηθισμένος.
Μην τρέχεις μακριά,έχε το θάρος να κοιτάξεις μέσα σου.......Εδώ ο Ράιχ παρακολουθεί στην αρχή με αφέλεια, κατόπιν με απορία και τέλος με απορία και τέλος με τρόμο το τι κάνει ο Ανθρωπάκος στον εαυτό του, πόσο υποφέρει και πώς δολοφονεί τους αληθινούς του φίλους . Μας δείχνει, επίσης, πώς συμπεριφέρεται στους συνανθρώπους του όταν αποκτά κάποια δύναμη και πόσο θηριώδης μπορεί να γίνει όταν η δύναμη τον καταλαμβάνει.
Το έργο αυτού του μεγάλου οραματιστή που αγάπησε τον άνθρωπο και τον πίστεψε όσο λίγοι, δυστυχώς παραμένει πάντα επίκαιρο. Οι αλλαγές που έγιναν από το θάνατό του μέχρι τώρα στην ανθρώπινη συνείδηση είναι πολύ λίγες και τούτο φαίνεται στη σημερινή παγκόσμια κατάσταση. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Αρνούμαστε να αποδεχθούμε τις απλές αλήθειες της ζωής και να αφεθούμε στο ορμητικό ρεύμα της. Συρόμαστε πίσω από τους μεγαλόσχημους φαφλατάδες που μας εμπλέκουν σε οδυνηρούς και ανόητους πολέμους. Για όλα αυτά τα δεινά ευθύνεται ο ανθρωπάκος που πεισματικά εξακολουθούμε να κρύβουμε και να διατηρούμε μέσα μας, πίσω από τα πολλά ετερόφωτα προσωπεία μας......{X}

Τάκης Βαρβιτσιώτης

Όσο υπάρχουν ποιητές
Τα πουλιά θα πετούν
Και τα δέντρα θ’ ανθίζουν
Δε θα μπορούν ανίερα χέρια
Να σταματήσουν την άνοιξη
Να εξαφανίσουν τα πράσινα σημάδια
Αυτούς πού πιστεύουν ακόμα
Πώς είναι τ’ όνειρο δυνατό.
Τάκης Βαρβιτσιώτης