Φίλοι: Η πιο σταθερή αξία στη ζωή μου .Μαλβίνα Κάραλη..

Φίλοι: Η πιο σταθερή αξία στη ζωή μου είναι να υπερασπιστώ το φίλο μου. Θα ψευδομαρτυρήσω, θα ψευδορκήσω, θα σκοτώσει και θα είμαι μαζί του...Υπήρχε μια σκηνή στο Café Bagdad που ο Τζακ Πάλανς ρωτάει την ηρωίδα: «Θες να με παντρευτείς;» και αυτή λέει: «Πρέπει να ρωτήσω τη φίλη μου». Έχω κλάψει μ’ αυτή την ατάκα...

...Μαλβίνα Κάραλη...

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά ...θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια... Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατὶ πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολὺ ζήσει μέσα στα όνειρά μου, αγαπημένη... ...Τάσος Λειβαδίτης..

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά ...θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια...
Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατὶ πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολὺ ζήσει μέσα στα όνειρά μου,
αγαπημένη...

...Τάσος Λειβαδίτης.. - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια...
Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατὶ πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολὺ ζήσει μέσα στα όνειρά μου,
αγαπημένη...

...Τάσος Λειβαδίτης..

Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.....Μενέλαος Λουντέμης

Σε περιμένω.
Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει..
Και όμως περιμένει...

Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει...

Αβάσταχτο είναι…
Πικρό είναι..
Να σιμώνεις αργά στ” ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας

Παρά ναυάγιο…

...Μενέλαος Λουντέμης..

Στα σίγουρα γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, αλλά ...

Στα σίγουρα γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος,
αλλά για μεγαλύτερη σιγουριά: Το πιο ωραίο γέλιο ανήκει
στα προσωπάκια που φτιάχτηκαν από πίκρες και από
δάκρυα, από ξεφτίλες και στριμώγματα...

...Μαλβίνα Κάραλη...

Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; .Μενέλαος Λουντέμης

Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί τι είναι η αγάπη;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις. Σε καίει.. Σε λιώνει…
Εσύ το βλέπεις…
Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι..
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα…

...Μενέλαος Λουντέμης...

‘Κάποτε μπορεί και να με νοιώσεις ....Αλέξης Σταυράτης...

‘Κάποτε μπορεί και να με νοιώσεις ... Κάποτε μπορεί να δραπετεύσουμε μαζί... στους στίχους των χελιδονιών ... στο βρώμικο ήχο.. του ξίφους της αγάπης μας... Κάποτε μπορεί να προδώσουμε τις αμφιβολίες μας και να φιληθούμε στα μάτια…’’ 

...Αλέξης Σταυράτης...

Δεν έρχεται σε όλους η ζαριά....Αλκυόνη Παπαδάκη...

Δεν ήθελα ποτέ μου να ''οφείλω''...
Ούτε να μου ''οφείλουν'' φυσικά...
Ήθελα μόνο να μ'αγαπούν και ν'αγαπάω...
Ε...
Τι να γίνει...
Δεν έρχεται σε όλους η ζαριά...

...Αλκυόνη Παπαδάκη...

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις...Pablo Neruda.

Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,
στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.

Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ' τα πράγματα,
ποτισμένη απ' τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ' την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ' αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες στη δική σου σιωπή.

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια η νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τόση δα κι απ' αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο - μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα...

...Pablo Neruda...