[….] Δηλαδή αυτή τη στιγμή ζούμε σε μια κοινωνία μες στην οποία ο καθένας προσπαθεί να φάει όσον το δυνατόν περισσότερο -με την γενικότατη έννοια του όρου- είτε καπιταλιστής είναι, είτε απλώς μισθωτός ‘ να μου αγοράσει ένα καλύτερο αυτοκίνητο ή κ.τ.λ., να πάει διακοπές αν θέλει, και αδιαφορεί για όλα τα άλλα.
Η μόνη αξία που υπάρχει, είναι η ανάπτυξη της παραγωγής και της οικονομίας.
Αυτή η αφηρημένη φράση, συγκεκριμένα μεταφράζεται: κάντε ο καθένας όσο μπορείτε περισσότερα λεφτά ,αρκεί να μην παραβιάζετε ,δήθεν, τους νόμους…
Εντάξει…κάντε όσο το δυνατόν περισσότερο λεφτά, αρκεί να μην παραβιάζετε τους νόμους… Όχι διότι η μη παραβίαση των νόμων είναι ηθικό πρόσταγμα, αλλά διότι υπάρχουνε οι νόμοι.
– Ε ,κι αν μπορώ να τους παραβιάσω και να κάνω λεφτά ;
– Εντάξει, αν τους παραβιάσεις θα σε βάλουνε φυλακή.
– Ε, και ποιος θα με βάλει φυλακή ;
– Ο δικαστής
– Μα ο δικαστής κι ο ίδιος θέλει να κάνει λεφτά.
– Ναι, υπάρχει ο Άρειο Πάγος.
– Και γιατί οι Αρεοπαγίτες δεν θέλουν να κάνουν λεφτά, γιατί οι χωροφύλακες δεν θέλουν να κάνουν λεφτά, γιατί δεν μπορώ να διαφθείρω τον καθένα δηλ.; εν ονόματι τίνος;
Γιατί οι άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται ,ας πούμε, πρέπει να εργάζονται ευσυνείδητα;
– Διότι αν δεν εργάζονται ευσυνείδητα ,θα τους διώξουμε.
– Εντάξει.
