Ο «μύθος του σκαντζόχοιρου»

Απο το μυθιστόρημα του IRVIN D. YALOM: 

Η θεραπεία του Σοπενάουερ, όπου στο 25ο κεφάλαιο αναφέρεται ο «μύθος του σκαντζόχοιρου», ένα από τα γνωστότερα κομμάτια του έργου του Γερμανού φιλοσόφου: 

Μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα μερικοί σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά μεταξύ τους, για να προφυλαχτούν ζεσταίνοντας ο ένας τον άλλον και να γλιτώσουν από την παγωνιά.

 Γρήγορα όμως ένιωσαν τ’ αγκάθια των άλλων σκαντζόχοιρων πάνω τους, κι αυτό τους έκανε να ξαναχωρίσουν. 

Όποτε η ανάγκη για ζεστασιά τους ξαναέφερνε κοντά, το πρόβλημα με τ’ αγκάθια τους επαναλαμβανόταν. 

Παρέπαιαν λοιπόν ανάμεσα σε δύο κακά, ώσπου

Ο Αλχημιστής , Paulo Coelho.

-Είναι δυνάμεις που φαίνονται κακές, αλλά στην πραγματικότητα σου διδάσκουν πως να εκπληρώσεις τον Προσωπικό Μύθο σου.
Προετοιμάζουν το πνεύμα και τη θέλησή σου, γιατί πάνω σ' αυτό τον πλανήτη υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια : όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, όταν επιδιώξεις κάτι, σημαίνει ότι η επιθυμία σου πηγάζει από την Ψυχή του Κόσμου.
 Είναι η αποστολή σου πάνω στη Γη.
 -Ακόμη κι αν θέλεις μόνο να ταξιδεύεις ?
Ή να παντρευτείς την κόρη ενός εμπόρου υφασμάτων ?
 -Ή ν' αναζητήσεις ένα θησαυρό. Η Ψυχή του Κόσμου τρέφεται από την ευτυχία των ανθρώπων. Ή από τη δυστυχία, το φθόνο, τη ζήλια. Η εκπλήρωση του Προσωπικού του Μύθου, αυτό είναι το μοναδικό χρέος του ανθρώπου.Τα πάντα είναι ένα και μοναδικό πράγμα. Κι όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνομοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς.
 ... -Οι καρδιές βοηθούν πάντα τους ανθρώπους ? ρώτησε το αγόρι τον αλχημιστή.
 -Μόνο εκείνους που ζουν τον Προσωπικό τους Μύθο.
Αλλά βοηθούν πολύ τα παιδιά, τους μεθύστακες και τους ηλικιωμένους.

Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου...Δως μου το χέρι σου - κι απ΄την αρχή - μιαν άλλη αρχή.

Δεν έχω  καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω 

τα χέρια μου. Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να 

μη θέλω, να μη σκοτώνομαι. Δως μου το χέρι σου - κι απ΄την 

αρχή - μιαν άλλη αρχή.


Γιάννης Ρίτσος

Δεν σε κατάλαβα Θεέ Για πες μου πάλι....

Δεν σε κατάλαβα Θεέ

Για πες μου πάλι

Να σ' ευχαριστήσω πάλι μου ζητάς

Ή να σε συγχωρέσω...

Α. Παναγούλης

Αν δεν ξεχειλίσει η καρδιά του ανθρώπου από αγάπη ή από θυμό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο. Νίκος Καζαντζάκης.

Αν δεν ξεχειλίσει η καρδιά του ανθρώπου από αγάπη ή από θυμό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο.

Νίκος Καζαντζάκης.

Η Σκεψη της Ημερας

“Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας” του Χόρχε Μπουκάι

Καθώς ένας άνθρωπος περνούσε κοντά από τους ελέφαντες ενός τσίρκου, ξαφνικά σταμάτησε, απορημένος από το γεγονός ότι αυτά τα τεράστια πλάσματα κρατούνταν μόνο από ένα μικρό σχοινί δεμένο στο μπροστινό πόδι τους. 

Δεν υπήρχαν ούτε αλυσίδες, ούτε κλουβιά. 

Ήταν προφανές ότι οι ελέφαντες θα μπορούσαν, ανά πάσα στιγμή, να ξεφύγουν από τα δεσμά τους, αλλά για κάποιο λόγο, δεν το έκαναν.

Είδε έναν εκπαιδευτή εκεί κοντά και ρώτησε γιατί αυτά τα ζώα στέκονται απλά εκεί και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να ξεφύγουν.

"_ Λοιπόν," είπε ο εκπαιδευτής, "όταν είναι νεαρά ελεφαντάκια και πολύ μικρότερα σε όγκο, χρησιμοποιούμε το ίδιο μέγεθος σχοινιού για να τα δέσουμε και σ εκείνη την ηλικία, αυτό είναι αρκετό για να τα κρατήσει.

Προσπαθούν απεγνωσμένα να το κόψουν και να ξεφύγουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν το πόδι τους και να πονάνε. Σιγά σιγά, παύουν τις προσπάθειες απόδρασης, απογοητευμένα από τις αποτυχίες και τον πόνο.

Καθώς μεγαλώνουν, είναι προετοιμασμένοι να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν. Πιστεύουν ότι το σχοινί μπορεί να τους κρατήσει ακόμα, γι 'αυτό ποτέ δεν προσπαθούν να απελευθερωθούν.”

O άνθρωπος έμεινε κατάπληκτος. Αυτά τα ζώα θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους, αλλά επειδή πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν, είχαν κολλήσει εκεί που ήταν.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:
Όπως και οι ελέφαντες, πόσοι από εμάς δεν περνούν τη ζωή κρεμασμένοι από μια πεποίθηση ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι, απλά επειδή απέτυχαν σε αυτό μία φορά πριν;

Η αποτυχία είναι μέρος της μάθησης: Δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε τον αγώνα της ζωής.

Η προσπάθειά μας ενδέχεται να αποτύχει, αλλά ποτέ δεν παραλείπουμε να κάνουμε μια προσπάθεια & ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ να μην αποδεχτούμε τα ψεύτικα όρια και τους περιορισμούς που δημιουργήθηκαν από το παρελθόν.

~ Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι
"Να σου πω μια ιστορία"

Η δολοφονία Λαμπράκη .....

«Στο πρόσωπο του άξιου γιου της Ελλάδας Γρηγόρη Λαμπράκη, ζήτησαν να σκοτώσουν την ειρήνη, την λεβεντιά, την ανθρωπιά. 
Μα σκοτώνεται ποτέ ο ήλιος; Η Ελλάδα σύσσωμη είναι στο πόδι. Όχι για ταφή, μα για ανάσταση».
Διδώ Σωτηρίου 

 Η δολοφονία Λαμπράκη ..... 
στις 22 Μάη 1963 και ώρα 22:15, κοντά στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού στη Θεσσαλονίκη, ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση και τραυματίστηκε θανάσιμα.

Μετά τις εκλογές ...του 1961, γνωστές ως εκλογές «βίας και νοθείας» καθώς, όπως έμεινε στην ιστορία «ψήφισαν και τα δέντρα», το πολιτικό σύστημα της χώρας βρισκόταν σε οξεία κρίση και επικρατούσαν κοινωνικές αναταραχές. Κάθε φιλειρηνική κίνηση ήταν απαγορευμένη. 
Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη, ήταν σχεδόν παράνομη και το κλίμα ψυχροπολεμικό. Σε αυτές τις συνθήκες, ο Γρ. Λαμπράκης θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να μιλήσει σε συγκέντρωση της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη με θέμα: «Ειρήνη και αφοπλισμός διά τον κόσμον ολόκληρον και διά την Ελλάδα» που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος. 

Την ώρα που ο Λαμπράκης κατευθύνεται προς τα γραφεία